Samenvatting

Deze preek maakt deel uit van de serie “Leer ons bidden” en gaat over misschien wel de moeilijkste kant van bidden: het omgaan met onverhoorde gebeden. In eerdere preken stond de vreugde van gebed centraal—de relatie met God, het mogen vragen, en het leren overgave. Maar vandaag gaat het over die momenten dat we bidden, misschien zelfs Gods aanwezigheid voelen, maar niets gebeurt. Of erger nog: dat we alleen maar stilte ervaren. Dan lijkt de hemel van koper—ondoordringbaar.

Veel gelovigen herkennen dit gevoel: je bidt voor genezing, voor rust, voor verandering, soms jarenlang, en er lijkt niets te veranderen. Dat gevoel van falen of verlaten zijn is zwaar. Maar je bent niet alleen: ook bijbelfiguren als Mozes, David, Job, Habakuk, Paulus en zelfs Jezus kenden gebeden die niet verhoord werden. Toch betekent dat niet dat er iets mis is met jouw geloof of gebed. Jezus zegt zelf dat geloof zo klein als een mosterdzaadje al genoeg is en dat heb je al, als je bidt.

De preek benadrukt dat gebed geen formule is en dat het niet gaat om de juiste woorden of om het verdienen van verhoring. Gebed is relatie. En soms betekent dat: blijven bidden zonder dat je begrijpt waarom iets niet verandert. Romeinen 8:26 laat zien dat de Heilige Geest zelfs bidt wanneer wij de woorden niet meer hebben.

Waarom worden gebeden dan niet verhoord? Pete Greig noemt in The Prayer Course 2 drie mogelijke perspectieven:

1. Gods wereld – waar natuurwetten gelden.
2. Gods wil – die vaak groter en wijzer is dan ons perspectief.
3. Gods strijd – omdat we leven in een gebroken wereld waar het kwaad nog aanwezig is.

Daarbij moeten we vermijden te denken dat we niet goed genoeg zouden zijn of dat God ons iets wil “leren” door het lijden. Een liefdevolle ouder doet zijn kind geen kwaad om het iets bij te brengen. Wel kan God lijden gebruiken ten goede, zonder het zelf te willen.

Wat kunnen we dan wel doen als gebeden stil blijven?

• Blijven bidden. Elke gebed is als een dominosteentje in een rij: misschien is jouw gebed niet het laatste steentje, maar het is essentieel.
• Bidden om kracht, rust of berusting, zelfs als je hoop houdt op genezing of verandering. Die twee mogen naast elkaar bestaan.
• Samen geloven. Geloof is geen solo-actie. Anderen kunnen voor jou bidden of zelfs “voor jou geloven” op momenten dat jij het niet kunt.
• Bijbellezen kan helpen om woorden te vinden en je te verbinden met Gods stem.
• En uiteindelijk: blijf in de relatie. Ook als je zegt: “Ik begrijp het niet… maar ik hou van U.”

Net als in het bekende gedicht Voetstappen in het zand draagt God ons juist in de moeilijkste momenten, ook als we dat niet merken. De preek eindigt met het lied “Vader U bent goed”, als herinnering dat Gods liefde en goedheid een vaste basis blijven, ook in gebedsstilte.

Gespreksvragen

1. Heb jij ooit het gevoel gehad dat de hemel “van koper” was—dat jouw gebed niet doordrong tot God? Wat deed dat met jouw geloof?
2. Wat betekent het voor jou dat gebed niet om de juiste woorden of formules gaat, maar om relatie?
3. Kun je voorbeelden noemen waarbij een onverhoord gebed later toch ergens toe leidde—of waarin je iets van Gods aanwezigheid ervoer midden in de stilte?