Tussen verleden en toekomst
Samenvatting
Alles en iedereen verandert… dat weten we allemaal, maar misschien door de vanzelfsprekendheid, zijn we er vaak zo weinig bewust mee bezig. Wijzelf veranderen het meest doordat de omstandigheden in ons leven veranderen. Soms doordat we het zelf bewerkstelligen, veel vaker doordat ons iets overkomt. Iets leuks of iets helemaal niet leuks.
Het is niet de nieuwe situatie die we niet willen. Hoewel het natuurlijk lang niet altijd zo is, is het vaak zelfs zo dat als we later terugkijken, zelfs na een hele moeilijke tijd, dat we blij zijn dat het gebeurt is. Als we de uitkomst van een verandering echt zouden weten zouden we ons er misschien zelfs op kunnen verheugen. In de tijd tussen verleden en toekomst hebben we het het moeilijkst. We worden ons (langzaam) bewust van wat we verliezen, van de aanpassingen die we moeten maken. Het verlies van controle maakt ons onrustig en de onzeker over de toekomst.
Ook Jezus maakte heel wat veranderingen mee. De grootste twee waren zijn neerdalen vanuit de hemel om van God, mens te worden (Filipenzen 2:7) en zijn transformatie door de dood heen tot opgestane Nieuwe Mens. Maar ook alle gewone veranderingen die bij het mens-zijn horen. Hij groeide op, Hij ontwikkelde zich, kreeg broertjes en zusjes, verloor zijn (aardse) vader, een dierbare vriend, moest alles achterlaten om zijn roeping te volgen, maakte nieuwe vrienden en vijanden, enzovoorts…
Uit het hoogpriesterlijk gebed, en eigenlijk uit alle tekst en uitleg die Jezus geeft in Hoofdstuk 14-17 van het Johannes evangelie, leren we dat Jezus de leerlingen (en in navolging daarvan ons) niet alleen zal laten. Dat Hij er altijd bij zal zijn, in alles. Dat Hij ons in elke situatie nabij zal zijn en ons, als de tijd gekomen is, voor zal gaan in het “hoe nu verder”, omdat Hij de weg kent… Sterker nog: Hij is De Weg.
De tekst van vandaag laat ook zien dat Jezus de verbinding is tussen het verleden en de toekomst. Dat Hij alles wat gebeurt is meeneemt de toekomst tegemoet. En dat geldt ook voor ons leven. Dat wat in het verleden was en is gebeurt wordt door God gebruikt ten goede van hen die Hem liefhebben (Romeinen 8:28). Het heeft je gemaakt tot wie je bent en gebracht waar je bent en daarmee voorbereid op precies dat wat nu gaat komen. Dat vertrouwen maakt dat je nu in dit moment kunt rusten in Christus en vol vertrouwen kunt zien naar de toekomst.
Het enige wat van jou gevraagd wordt is je hand te laten vasthouden door Hem (en door anderen). Je te laten dragen door Zijn liefde.
Vragen
- Wat is de verandering die op dit moment in jouw leven gaande is? Buiten je of binnenin?
- Wil je daar wat meer over vertellen?
- Wat verlies je/ben je verloren? Hoe kun je daar, nu of later, echt afscheid van nemen
- Wat kun je al zien van de toekomst (indien van toepassing)?
- Wat heb je nodig om in dit proces je hand te laten vasthouden? Je te laten dragen?
- Er staat in de tekst dat “in hen Mijn grootheid zichtbaar is geworden”. Wat is er van Jezus al zichtbaar geworden in jou en hoe kan dat je helpen in de verandering waar je middenin zit?
- Wat heeft dit gesprek je gebracht in je navolging van Christus?