...thuis verder!

Als we even heel eerlijk zijn dan hebben we eigenlijk geen idee wie we zijn. Maar diegene mag je hier in de kerk dan gelukkig wel gewoon zijn. Door Paulus weten we dat iedereen die in Christus is, een actieve relatie met Jezus leeft, nieuwe schepping is. Maar velen leven ook vanuit een andere inspiratie/bezieling. Een bezieling die zegt Jij bent… geen nieuwe schepping maar vooral een oude kopie van jouw verleden. En hier is ons dilemma: Allebei zijn ze waar… Je bent nieuwe schepping in Christus én je bent een oude kopie van je verleden. Als we zo naar onszelf kijken dan zien we denk ik dat het oude moeilijk af te schudden is. Dit is dus de uitdaging: We moeten leren de nieuwe schepping te leven die we al zijn.

In het gelijkenis in Lucas zien we twee uitnodigingen. De eerste staat ervoor dat we erbij horen. We zijn deel van Gods volk. Maar Gods uitnodiging voor je leven is niet alleen dat erbij mag horen en je jezelf mag zijn, maar dat je vooral jezelf mag worden – steeds meer ons door God bedoelde zelf worden. Noem het maar sterven aan jezelf. En als we dat doen dan verandert God ons niet in iemand die we niet zijn. Maar God neemt alles weg dat je niet bent en het openbaart de persoon die je altijd al was. Dat is de tweede uitnodiging.

En die tweede uitnodiging is lastig. Want wie zijn die mensen in de gelijkenis die de uitnodiging afslaan? Wij zijn vaak die mensen. Ingaan op de tweede uitnodiging, dus onszelf mogen worden, is lastig want er is dit draaiboek dat zegt dat je bang moet zijn het overzicht kwijt te raken, dat zegt dat je jezelf beter mag vinden dan de rest, en dat zegt dat je bang moet zijn voor wat anderen van je vinden als je zou veranderen.

Maar dit is het verhaal: Het is een feest en jij bent uitgenodigd! Er is geen grotere vreugde in het leven dan jezelf te mogen worden, dat alles mag verdwijnen wat ik niet ben en het door God-bedoelde zelf overblijft. Levensheiliging op zijn best. En God wil dat gewoon voor ons doen. God wil dit gewoon samen met ons doen. Daar ben je gewoon voor uitgenodigd … om te worden wie Hij al die tijd al in je zag. Niet het bedrog van het leven, maar jij in Hem. Best spannend ook, en zeker niet altijd een feest, maar wat een feest!

1. Als je zo naar jezelf kijkt ben je dan blij met wat je ziet? Ben je gelukkig met wie je bent geworden? Als je jezelf even voorstelt als een klein kind dat droomt van de toekomst… is dit dan waar je aan dacht? Waarom wel, waarom niet?
2. Hoe zou je jezelf omschrijven zonder woorden te gebruiken die vooral vertellen waar je goed in bent? Dus niet wat je goed kan maar wie je bent.
3. Wat vind je misschien lastig aan de tweede uitnodiging om jezelf te mogen worden? Wat heb je daarin nodig? Wat zou je helpen?
4. Maak een kort rondje en deel met elkaar hoe de preek heeft bijgedragen aan je verlangen om goed lief te hebben van God, naaste, en jezelf, omwille van de wereld.