...thuis verder!

[printfriendly]

Er zijn van die momenten dat we in een storm zitten en moeten beslissen welke stem we geloven en welke niet. Te midden van de storm moeten we besluiten op welke manier we onze angsten confronteren. En naast dat we ons laten lijden door wat we zien zijn we ook zo gevormd dat we reageren en afgaan op onze emoties. We gaan met een bepaalde bezorgdheid door het leven, zenuwachtig, beangstigd.

Daarin laten we ons vaak meedrijven. We drijven mee met de winden en op de golven van het leven, met gedachten van angst en zorgen die ons ‘s nachts wakker houden. En als de storm dan blijft woeden geven we op een gegeven moment de hoop op dat het ooit anders zou kunnen zijn dan wat het was.

Maar er is een ‘maar’. Paulus zegt ‘maar nu…’. Houd moed! Het schip zal verloren gaan maar houd moed zegt God. Hoe houd je moed als het schip ondergaat? Ten eerste, moeten we leren onze moed los te maken van onze omstandigheden. Ten tweede, God zei dus tegen Paulus: “Houd dus moed!” God is niet degene die hem nu moed geeft. Meestal kun je je omstandigheden niet controleren maar je hebt dus blijkbaar controle over je moed. Je hebt controle over wie je wilt zijn te midden van de omstandigheden. Je hebt een keuze of je je angsten voedt of je moed voedt. God vroeg dus aan Paulus om zijn blikrichting te veranderen, zijn focus te veranderen.

Wij hebben God niet nodig om eerst de storm te kalmeren voordat we moed vatten. We hebben God niet nodig om eerst de omstandigheden te fiksen. God moet niet eerst het schip fiksen zodat we moed kunnen vatten. Dus hier is de kern van het verhaal: Het gaat niet om de omstandigheden. Als de storm opkomt in ons leven is ons geloof, onze hoop niet in het schip. Onze hoop is niet in de omstandigheden. Onze hoop is in onze God.

En zelfs al gaat het schip onder moeten we weten dat God daar ook zal zijn. We spelen al die scenario’s door, al de mogelijkheden, al het kwaad wat ons zou overkomen. En soms is het goed om die angst in de ogen te kijken en te zeggen: “Wat als? Wat dan? Ja, dus?” Soms gebeurt het gewoon. Soms gaat het schip onder. Door jezelf die vraag te stellen dring je door tot de kern van je angst en zal je ervaren dat God daar ook zal zijn. Mijn vertrouwen is in God, niet in het schip.

1. Soms laten we ons meedrijven in onze bezorgdheid en angsten. We raken dan in paniek en onze emoties piekeren. Herken je dit soort momenten? Deel met elkaar.
2. Blijkbaar geeft God niet altijd moed maar roept ons op om moed te houden. Wat betekent het voor jou om bewust te kiezen voor moed? Wat zou je dan moeten doen?
3. In de storm is het belangrijk dat onze focus op Jezus is. Hoe maak je dit praktisch? Wat betekent het om op Jezus gericht te zijn?