...thuis verder!

[printfriendly]

Het is moeilijk om het concept ‘wijsheid’ concreet te maken. Wat het dan ook is, als we wijze mensen willen worden moet het een prioriteit worden in ons leven. Dit is wat we wel weten over wijsheid: Je wordt er niet beter opgeleid van. Je wordt er niet rijker of succesvoller van, maar wat het wel doet is dat wijze mensen op een of ander manier weten relationele en emotionele balans te creëren. En Salomo vertelt ons dat we wijsheid moeten nastreven, en ernaar verlangen als naar een verborgen schat.

In verband met wijsheid maakt Salomo deze opmerking: “…als je het (wijsheid) zoekt als zilver, het naspeurt als verborgen schatten, dan zul je de vreze des Heeren begrijpen, de kennis van God vinden.”  Ervaring leert ons dat we meestal een nogal negatieve relatie hadden met mensen die we vreesden. Maar Spreuken 1:7; 14:27; en 19:23 leert ons dat dit verlangen naar wijsheid begint met ‘de vreze des Heren’ en dat dit een bron van leven is en het ten leven is. Een plek waar we niet langer slaven van onze omstandigheden zijn. Ongeacht welke problemen we tegenkomen ze zullen niet in staat zijn de kern van ons bestaan te raken.

Wat is dus de vreze des Heren? Allemaal kennen we angst. En waar je dan ook bang voor bent, wat je angst ook is, het bepaalt de grenzen van je vrijheid en het is je meester. Datgene waar je bang voor bent verteld je hoe je je leven moet leven. Als ik mijn angst dan op iets anders focus dan God word ik een slaaf van iets minder dan mijzelf.

Dan is de vreze des Heeren opeens logisch. Als datgene waar je bang voor bent de grenzen van je vrijheid bepaalt en als datgene waar je bang voor bent controle heeft over je leven is het dan niet logisch om al die angst te focussen op degene die deze angst niet gaat gebruiken om je te beheersen (1 Johannes 4:18)?

Het leven is als Jenga spelen. Een leven te leven zonder wijsheid is te denken dat je de blokjes kunt weghalen en dat het nooit op zal houden. We blijven maar onze kern uitdunnen tot de constructie geen andere keuze meer heeft dan in te storten. Dit is wat wijsheid vervolgens doet: Het helpt je dagelijks kleine, eenvoudige keuzes te maken die jou, je leven en de wereld beter maken – om de constructie te herbouwen en verstevigen. En op dezelfde manier als je eenvoudige keuzes maakt die wegnemen van je ziel en je verzwakken zullen eenvoudige keuzes die geven aan je ziel je beter maken.

1. Hoe heeft ‘wijsheid’ van iemand anders, het inzicht van iemand, jou in het verleden geholpen om juiste keuzes te maken?
2. Als je kijkt naar je eigen leven, wat waren door angst gemotiveerde keuzes die je hebt gemaakt? Wat waren de consequenties?
3. Hoe zou je elkaar kunnen helpen om angsten te focussen op God? En wat zou je voor elkaar kunnen betekenen als het gaat om herbouwen, de kern te verstevigen?