...thuis verder!

Als we naar het boek Handelingen kijken dan zien we een heleboel nieuwe ervaringen die de vroege gemeente opdeed nadat Jezus werd opgenomen in de hemel en vervolgens de Geest werd uitgestort. En nieuwe ervaringen beginnen meestal met een stevige crisis. Jezus was opeens weg en ze hadden geen idee hoe verder. Vervolgens kwam de Geest en begon een heel nieuwe ervaring.

Opeens was er die Geest die de ruimte voor nieuwe ervaringen alleen maar ging vergroten. Jongeren die visioenen zullen zien en ouderen die dromen zullen hebben. Het spectrum van wat mogelijk is werd alleen maar groter. Gods grote daden werden verkondigd in alle talen. Iedereen is uitgenodigd. Het verbond werd steeds breder. Er ontstond steeds meer ruimte voor meer mensen. En je kunt deze beweging, je kunt de ruimte die de Geest creëert niet stoppen. Je kunt niet tegenhouden dat God constant mensen naar zich toe blijft trekken.

Vervolgens werd het rustig. Toen kwam weer het gewone leven. Toen kwam wat wij allemaal veel beter kennen dan de revolutie. Toen kwam de eenvoud. En dit zal een volstrekt nieuwe ervaring voor ons kunnen zijn: Tevreden zijn met het gewone Geest-vervulde leven.

Voor de crisis verwachtten we vaak dat oplossingen voor onze problemen in het leven in bombastische verpakkingen komen. De Geest was krachtig aanwezig en waaide als een gek. Maar wat velen het afgelopen jaar hebben gemerkt was dat het niet de grote bijzondere ervaringen uit het verleden waren die hun door de crisis heen hebben gedragen en geholpen. Als je de Geest constant voelt waaien in je leven dan is dat waarschijnlijk een teken dat je juist stilstaat in je reis van leven en geloof.

Als ik de wind heel erg voel waaien dan is het of omdat ik juist tegen de wind inloop of omdat ik ergens sta terwijl de wind over me heen blaast. Maar als ik met de wind meefiets dan gaat het vaak sneller, het trapt makkelijker en meestal voel ik de wind nauwelijks. Dus als ik in de beweging van God stap, als ik de richting opga waar de Geest naar toe waait dan zal ik er niet meer zoveel van de Geest merken maar dat is juist het teken dat ik in flow van de Geest zit, het is een teken van een Geest-vervuld leven. Het voelt zo gewoon, zo niet bijzonder, zo banaal, zo mondain, zo… eenvoudig. Wat als een nieuwe ervaring dus nu mét de wind, de Geest, meefietsen is.

1. Herken je dat datgene wat ons leven blijvend (vaak ten goede) heeft veranderd werd geboren in crisis? Deel jouw ervaring met dit proces.
2. Ken je momenten in je leven dat je de Geest heel erg voelde waaien? Hoe was dat en hoe ging het verder? Wat kwam erna?
3. Wat betekend het voor jou om in de flow van de Geest te leven, te leven in een geest van eenvoud en vreugde?