...thuis verder!

Marcus ziet een bepaalde kwade ethos die er heerst in de wereld. Hij ziet een kwaad dat meer is dan alleen de optelsom van negatieve gebeurtenissen. En daarom spreekt Marcus veel over machten en krachten, over het demonische, dit vorstendom van de duivel, en de manier waarop onze wereld gevangen is binnen deze kwade ethos. Tegelijkertijd is het goede nieuws in het hele Marcusevangelie: Het koninkrijk van God is nabij! Dus Marcus ziet Jezus dan ook als degene die in deze wereld komt om diegene en datgene dat de wereld beheerst te onttronen en het koninkrijk van God te vestigen te midden van een vijandelijke ethos.

Deze kwade ethos is vaak even teveel voor ons. Dus even wegkijken, niet meer moeten aanhoren, niet meer over hebben. In het Marcusevangelie kun je bijna alle wonderen in drie categorieën indelen: Het heeft of te maken met blindheid, met doofheid, of met mutisme/spraakgebrek. Het wonder dat we dus blijkbaar nodig hebben in ons leven met Jezus te midden van een kwade ethos gaat juist over ons even wegkijken, niet meer moeten aanhoren, niet meer over hebben.

Mensen komen soms in de kerk in de hoop nieuwe maniertjes te leren om te overleven binnen een kwade ethos wereld. Maar als Jezus zegt dat dit soort alleen door gebed uitgedreven kan worden dan heeft hij het niet over een nieuw maniertje of een ander riedeltje. Maar Jezus heeft het over gebed zoals Hij bidt. Voor Jezus was gebed altijd inchecken bij de Vader. Gebed is boven alles relatieonderhoud!

Als wij mensen willen zijn van Gods verandering in deze wereld laat dan de schreeuw van ons hart zijn: “Wij willen met U verbonden zijn God! Wij willen op zo’n manier met U verbonden zijn dat wij geloven maar wij hebben U nodig in ons ongeloof, in onze onmacht, in onze twijfel, om deze veranderende kracht te zijn in deze wereld!” Dus we bidden: “Ik kan zien, maar kom mijn blindheid te hulp. Ik kan horen, maar kom mijn doofheid te hulp. Ik kan spreken, maar kom mijn spraakgebrek te hulp. Heer, laat mij woorden van licht zijn in deze duistere wereld.”

Wij zijn mensen die geloven dat de ethos van deze wereld nooit het laatste woord zal hebben in de levens van mensen. Hier is de meest basale uitleg van het verhaal van de bijbel. Het begint met chaos. In het midden is Jezus. En de allerlaatste woorden van de bijbel zijn deze (Openbaring 22:21): “De genade van onze Heer Jezus zij met u allen.” En het is dit verhaal dat wij leven. Het begon misschien met chaos. Er is deze kwade ethos. Maar genade heeft altijd het laatste woord! En in het midden, in de tussentijd is er Jezus, verbonden met Hem! Gods genade is meer dan geestelijke vakantie van een gebroken wereld maar ze stelt ons juist in staat om verandering-brengende stappen te zetten in geloof.

1. Wat gebeurt er met jou als je een verhaal moet bekijken, aanhoren, of over hebben waar je heel erg voelt dat je iets zou moeten doen maar je weet ook dat het nooit zal lukken wat er gevraagd wordt?
2. Herken je de neiging om even weg te kijken, het niet meer moeten aanhoren, het er niet meer over hebben? Hoe uit zich dit bij jou het meest?
3. Hoeveel en welke vormen, manieren, riedeltjes, etc. heb je allemaal gezocht en geprobeerd buiten jezelf voordat je tot het inzicht kwam dat de verandering alleen in jezelf plaats kan en moet vinden? Wat betekende Gods genade voor jou in dit proces?
4. We hebben vleugels gekregen om op te rijzen voor een nieuw perspectief, om met andere oren luisteren en nieuwe woorden te vinden voor onze wereld die deze moet horen. Wat betekend dit voor jou?