Deze vraag staat centraal in alle religies die de mensheid heeft voortgebracht. De vraag is eigenlijk ook niet of er een leven is na de dood, maar hoe je daar veilig aankomt. En dan is het ook nog zo dat niet in elke religie dat leven na de dood altijd automatisch ook een leuk en gelukkig leven zou zijn voor ieder mens. Zo kan het in de ene religie zijn dat je terugkeert in een volgend leven op aarde, terwijl dat niet automatisch een beter leven hoeft te zijn. In alle andere religies is het maar de vraag of je als mens “Het grote oordeel” overleeft en niet in de hel belandt.
Het is voor mij duidelijk dat deze gedachten over het leven na de dood door mensen bedacht zijn. Ze komen zowel voort uit hun diepste angsten als uit machtswellust. De angst voor het leven na de dood is de grootste drijfkracht voor de religieuze neurose en daarmee een ultiem machtsmiddel voor hen die de religie als machtsmiddel en bron van inkomsten willen gebruiken. Ik wil niet doen voorkomen dat de christelijke religie de betere zou zijn, maar het is wel opvallend dat de christelijke visie op deze materie afwijkt van die in de andere wereldgodsdiensten.
Goede en slechte mensen?
In het christendom, in de Bijbel, wordt het ons vrij gemakkelijk gemaakt. Niemand hoeft maar te hopen dat hij of zij goed genoeg is om dat grote oordeel te overleven. En hoe meedogenloos ook, eigenlijk is het wel logisch en weten wij dat ook wel. Het onderscheid tussen “goede” en “slechte” mensen wordt in de Bijbel niet gemaakt, omdat dat ervan uitgaat dat er ergens een scherpe scheidingslijn zou zijn tussen beide. De meesten van ons zijn geen heiligen maar ook geen seriemoordenaars. Dat betekent dat wij ons ergens heel dicht bij die scheidingslijn bevinden en dat zou het zo kunnen zijn, dat een heel kleine, verkeerde keuze in ons leven ons aan de verkeerde kant doet belanden. De populaire gedachte “goede mensen gaan naar de hemel en slechte naar de hel” komt dus niet uit de Bijbel maar uit de geest van iemand die niet logisch nadenkt.
God rijkt je de hand
De God van de Bijbel denkt anders. Niemand is goed, heilig en volmaakt genoeg om de hemel met Hem te delen. Ieder mens – heilige of moordenaar en alles daartussenin – heeft hulp nodig bij het bereiken van het eeuwige leven. Die hulp stelt God ter beschikking voor ieder mens. Met onze door God gegeven vrije wil mogen wij die hulp van Hem zo, gratis, ontvangen. Het is Jezus die ons na de dood verder leidt door het duister dal naar het Licht. Je mag ook in de duisternis blijven als je dat liever wilt. De hel is niet Gods idee en ook niet bedoeld voor mensen, zegt de Bijbel, maar een keuze van een mens zelf.
Bewijs van leven na de dood
Maar is er eigenlijk wel enig bewijs voor dat leven na de dood? Ja, van twee kanten. Honderden mensen tegelijk hebben Jezus van Nazareth na zijn opstanding uit de dood gezien. “Velen van hen zijn nog in leven,” zegt de apostel die dit schrijft. Met andere woorden: je kunt het ze nog gaan vragen. Die velen in het vroege christendom waren bereid hun leven te geven voor die waarheid en velen hebben dat ook gedaan. Om hun ervaringen weg te doen als illusies en slechts vage hoop is dan ook onzinnig. Daarnaast is er echt bewijs vanuit de wetenschap. De Nederlandse cardioloog Dr. Pim van Lommel heeft, nadat hij in eerste instantie een ‘ongelovige’ was, de vele verhalen van patiënten met een bijna-dood-ervaring serieus genomen, wetenschappelijk onderzocht en daardoor bewijs geleverd van het voortbestaan van het bewustzijn na de dood. Dit is gepubliceerd in The Lancet, een vooraanstaand wetenschappelijk medisch blad.
Het is aan jou…
Het leven wat u nu leidt, als u dit leest, is slechts een voorbereiding op het leven wat u straks leidt in een multidimensionale bestaansvorm met eeuwig bewustzijn (ook de hemel genoemd). Aan God ligt het niet…