...thuis verder!

[printfriendly]

Elia komt in een geloofscrisis terecht. Blijkbaar hebben al de mooie en bijzondere momenten die je mee kunt maken met God minder effect op onze relatie met Hem dan we denken. Elia komt op een herkenbaar moment in onze geloofsontwikkeling: Het was blijkbaar allemaal betekenisloos. We realiseren ons pijnlijk dat overgave een mooie gedachte was in de bijzondere momenten, als het vuur uit de hemel regent, maar uiteindelijk nauwelijks realiteit is in de woestijn.

En het lijkt erop dat we op momenten van geloofscrisis, niet meer het meest objectieve beeld hebben van hoe God aanwezig was in ons leven. Nog sterker, het lijkt erop dat we in de momenten van geloofscrisis de neiging hebben egocentrischer te worden.

Vervolgens presenteert zich God aan Elia in een windvlaag, een aardbeving en vuur. God liet zien dat Hij aanwezig was, erbij was, bij al de voorafgaande gebeurtenissen. En daar heeft Elia veel van geleerd. Maar God laat Elia nu zien dat dit is wat belangrijk is voor jou: Het is de stilte waar ik in zit. Kun je de stilte vertrouwen? Het is in de geloofscrisissen dat we de keuze hebben om God op een andere manier te ervaren. Een stap verder te gaan, dieper, te zien waar God in zit en er niet alleen bij is. En de stilte staat dan symbool voor de momenten waarop we geconfronteerd zijn met God die zich nu anders presenteert. De dingen waar God erbij was zijn voorbij. Kun je de volgende stap aan, de diepte in, naar de dingen waar God in zit?

Maar het ontbreekt Elia aan het zien van Gods grote daden in zijn verhaal. Elia zijn kijk op de dingen is niet veranderd. Dus God verandert het plan. Een geloofscrisis is vooral ook een moment waar we geroepen zijn tot inzicht. En als deze uitblijft, we de stilte (een andere manier van Gods aanwezigheid) niet kunnen vertrouwen, dan verandert het plan. En misschien verandert niet zozeer een plan maar in ieder geval zal het ontbreken van inzicht als gevolg hebben dat het nu anders verder zal gaan.

De discipelen kwamen sinds de kruisiging van Jezus ook in een enorme geloofscrisis terecht maar ze vertrouwden de stilte ook na hemelvaart. Vervolgens kwam de Geest, hun inzicht veranderde en ze verkondigden Gods grote daden.

Allemaal komen we soms op een moment aan van geloofscrisis waar we zeggen: “Het is genoeg geweest Heer!” Daar begint het. De vraag is dan of we ons overgeven aan gedachten over wat wij allemaal hebben gedaan, of kunnen we Gods grote daden zien zodat we Gods grote daden kunnen verkondigen. Zit God erin of is Hij alleen erbij? Wat doe je hier?

1. Soms komen we op momenten waar we het allemaal niet meer zo zien zitten. Herken je dan de neiging om egocentrischer te worden en het vooral te hebben over wat jij allemaal hebt gedaan? In hoeverre heeft dit je crisis verholpen of erger gemaakt?
2. Kijk even terug op je leven met God en vertel over het laatste wat God deed in jouw leven, waar je weet dat Hij erbij was.
3. Naast erbij zijn, zijn er ook dingen waar God in zit. Het is vaak die volgende stap in onze geloofsontwikkeling. Wat zijn dingen voor jou waar God in zit?
4. Wat is de verandering van inzicht die je hebt meegemaakt in je laatste geloofscrisis?