...thuis verder!

Het verhaal begint met een bedelaar die meer dan 40 jaar kansloos voor de tempel zat te bedelen voor kleingeld. Er was een verwachting maar het was een kleine verwachting. Kleingeld, gewoon een beetje cash om de dag te overleven. Hij zit letterlijk maar een paar stappen verwijderd van waar hij vroeger nog zo op hoopte. Sommigen van ons zitten zo dicht bij datgene waar ze ooit op hoopten, zo close, maar een paar stappen verwijderd. En daar zitten we dan met onze bijgestelde droom en vragen alleen maar om wat kleingeld, datgene wat wij denken nodig te hebben.

Maar nu stappen Petrus en Johannes in het leven van deze bedelaar en ze geven hem iets ongelofelijks. Ze geven hem het vermogen te lopen zodat hij de tempel binnen kan. Ze geven hem het vermogen om ongehinderd verbonden te kunnen zijn met God.

En wat we in dit niet moeten missen is dat deze bedelaar na 40 jaar weer de tempel binnen kon lopen maar hij was nog steeds een bedelaar. Hoe vaak missen we Gods handelen in ons leven omdat wat we krijgen niet helemaal is wat we vroegen. Deze bedelaar vroeg om geld. Maar God herstelde zijn hoop. God vindt blijkbaar iets anders belangrijker. En dan kunnen we teleurgesteld zijn omdat we niet onze zin kregen. We kunnen ook boos zijn omdat iemand beter denkt te weten wat wij nodig hebben. Of we kunnen open staan voor de nieuwe ervaring die er blijkbaar aan zit te komen.

De nieuwe ervaring is dat onze kleine verwachtingen niet bevredigd worden met kleingeld maar het is goed in mijn ziel, ongehinderd verbonden. God geeft wat ik nodig heb voor de relatie met Hem want dit is voor Hem het belangrijkste.

Wij denken dat de antwoorden liggen in de vervulling van onze kleine verwachtingen maar onze diepste behoefte is God en daar voldoet Hij aan. De bedelaar was nog steeds een bedelaar. En daar leek hij niet eens een klein beetje bezorgd over te zijn. Waarom? Hij was weer verbonden met God en dat bracht rust want zijn diepste behoefte was vervuld.

1. Vaak verwachten we het nog alleen maar van de kleingeldwonderen in ons leven. Herken je van die momenten in je leven dat je je droom/hoop hebt opgegeven?
2. Sommigen hebben in hun leven dit ene iets dat we altijd met ons meedragen, dit stukje gebrokenheid dat altijd weer de schuld krijgt voor alles wat niet loopt. Wat is dit in jouw leven?
3. Herken je dit gevoel van zo dichtbij zijn, het niet kunnen pakken en dan met neergeslagen blik ernaast gaan zitten? Hoe was dat voor jou?
4. De nieuwe ervaring is dat God vaak niet voldoet aan de kleingeldwonderen maar de verbinding herstelt. Dat is voor Hem het belangrijkste. Hoe ervaar jij dat in je dagelijks leven?