...thuis verder!

Wat we van het gebed van Josafat leren is dat het belangrijk is dat we ons te midden van nood herinneren wie God is voor ons. Het probleem is niet dat God is vergeten wie Hij is omdat de dingen die Hij had beloofd niet uitkwamen in jouw leven. Hoeveel tijd breng je door God te vertellen wie Hij is omdat jij niet meer zeker weet wie Hij is? Josafat herinnert zich! Hij houdt zichzelf en anderen God voor.

Mensen veranderen hun beeld van God niet vanwege theologisch onderzoek maar vanwege overweldigende levenservaringen. Vaak stellen we onze mening over God naar beneden bij omdat omstandigheden veranderen, als de oorlog ongevraagd naar jou komt. En als je dan niet weet wie God is voor jou zullen de omstandigheden vaak tegen je liegen over wie God is.

Josafat en het volk staan oog in oog met een immens gevecht. En er zijn van die gevechten in het leven die je hoort aan te gaan. Het zijn gevechten die God niet even voor jou oplost. Er zijn dus gevechten die jij hoort aan te gaan. Paulus noemt het de goede strijd als we bijvoorbeeld zoals hij het geloof behouden. Niet naar beneden bijstellen.

Maar er zijn ook gevechten waarin jij helemaal niet hoort te strijden. En God zal ook niet voor jou strijden omdat je geen deel hoort te zijn van dit gevecht. Er is een gezegde: “Worstel nooit met een varken. Jullie worden allebei vies, maar het varken vindt het nog leuk ook.” Choose your battles. Je moet niet komen opdagen voor elke discussie waar je voor uitgenodigd bent.

Maar er is nog een ander strijd. Het is de strijd waarvan God wil dat jij erin stapt zodat Hij voor jou kan strijden. En is blijkbaar ook een leven waarvoor God ons roept dat van ons verlangt dat we over de grenzen van onze eigen kracht heenstappen naar een moment waar we zijn kracht kunnen leren kennen.

En Josafat zei de waarheid. Zo eerlijk mogen we ook zijn: Wij weten vaak niet wat we moeten doen! Maar God maakt hier iets heel belangrijks duidelijk: Als je niet weet wat je moet doen, kun je maar beter weten wie je moet volgen. Wij volgen een God die zegt: Ga maar staan. Ga je maar opstellen. Ga je maar gereed maken voor de strijd. Ga het leven maar aan. Ga de uitdaging maar tegemoet. Maar laat je niet door de omvang van allerlei dingen bang maken want: dit is niet jouw strijd, maar die van God! Onthoud altijd de kracht van je God, niet de omvang van je obstakel.

De opdracht is: Neem je gevechtshouding aan. En hun gevechtshouding was een houding van samen aanbidden. Onze enige ware gevechtshouding in dit leven, in deze wereld, in elke strijd is die van samen aanbidden! Want had je het alleen gekund had je het allang gedaan. Samen te staan in de strijd waar God ons wil hebben zodat we samen leren te leven dat de strijd altijd van Hem was, is en zal zijn. Wij zijn niet gemaakt om te leven in een langeafstandsrelatie met het lichaam van Christus.

We houden elkaar God voor. God zal altijd strijden voor het lichaam van Christus, de gemeente, die zich opstelt in een overweldigend leven met het geloof dat liefde altijd het laatste woord heeft.

1. Herken je bij jezelf of anderen de neiging om het Godsbeeld en geloof naar beneden bij te stellen na overweldigende gebeurtenissen in het leven? Deel met elkaar.
2. Hoe kunnen we onszelf en elkaar nog beter God voorhouden? Wat draagt eraan bij en wat niet?
3. De goede strijd is vaak een strijd die in onszelf plaatsvindt. We willen deze graag uitsourcen naar andere dingen maar meestal is het een intern conflict. Zijn er voorbeelden uit je eigen leven die je kan delen met elkaar?
4. Als deze tijd ons iets heeft geleerd dan is het de basisbehoefte voor verbondenheid met een gemeenschap, in ons geval de gemeente. Hoe kunnen we de draad weer oppakken na 2 jaar afzondering?