Het thema deze maand is: verschil maken bij en met vrijwilligers. Maar wat motiveert iemand eigenlijk om vrijwillig vele uren van zijn tijd te geven aan zijn kerk? De kerk is toch gewoon een vrijwilligersorganisatie zoals een voetbalvereniging? Ook die kan niet functioneren zonder de hulp van vele vrijwilligers.
Soms zijn fans van zo’n vereniging al hun hele leven lang actief voor ‘hun club’. Wij kennen in de kerk ook het clubgevoel, al noemen wij dat anders. Dat clubgevoel en daarbij de liefde voor voetbal is bij veel fans de drive om vrijwilliger te zijn en te blijven. Wij kennen in de kerk ook het clubgevoel.Maar wat nu als de club verliest? Als er leden weggaan en de club niet meer schittert? Dan wordt er gekeken naar de coach of de dominee. Maar ook de lust om vrijwilliger te blijven, gaat in zo´n geval vaak langzaam verdwijnen. Immers, waarom zou ik mij inzetten voor een zinkend schip, is de redenering.
Motivatie
We zijn terug bij onze hamvraag: wat motiveert de vrijwilliger in een christelijke geloofsgemeenschap? De vrijwilliger in de kerk heeft een totaal andere motivatie om zich in te zetten voor zijn geloofsgemeenschap dan de voetbalfan. Een motivatie die het verlies van de club doorstaat en die niet op en neer gaat met het succes van het clubgebeuren. Het moet dus wel een motivatie zijn die diep wortelt. Welnu, de kerk gaat over geloof, dus daar moeten we de oorsprong zoeken. En die oorsprong heet… dankbaarheid.
Wanneer je persoonlijk hebt ervaren wat het betekent om door de genade van God verlost en geliefd te zijn, ben en blijf je een intens dankbaar mens.Volgens mij is de meest duurzame motivatie van een christen om zich als vrijwilliger voor zijn kerk in te zetten dankbaarheid voor zijn verlossing. Wanneer je persoonlijk hebt ervaren wat het betekent om door de genade van God verlost en geliefd te zijn, ben en blijf je een intens dankbaar mens. Die dankbaarheid spoort je aan om er te zijn voor de ander. Dit staat helder beschreven in de Bijbel: Wat ons drijft is de liefde van Christus, omdat we ervan overtuigd zijn dat één mens voor alle mensen is gestorven, waardoor alle mensen zijn gestorven, en dat Hij voor allen is gestorven opdat de levenden niet langer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem die voor de levenden is gestorven en is opgewekt. *)
Terugkijken
Is je motivatie om vrijwilliger in de gemeente te zijn sterk afgenomen? Overweeg je om er mee te stoppen? Mag ik dan vragen om nog eens terug te kijken naar je geloofsgeschiedenis? Waar kom je vandaan? Gaf God je een tweede kans in het leven? Ben je uit de goot gered door God? Ben je meer mens geworden?
Hoe lang is dat allemaal geleden? Laat het weer opnieuw tot je doordringen en vraag je dan nog een keer af of je gaat stoppen als vrijwilliger. Natuurlijk zijn er omstandigheden die het nodig maken om te stoppen met je inzet in de kerk. Maar teruggaan naar je ‘afkomst’ kan de dankbaarheid nieuw leven inblazen. De kans is groot dat je dan met nieuwe energie vol enthousiasme verder wil gaan als vrijwilliger, omdat je jouw dankbaarheid voor jouw verlossing concreet wil maken in Gods kerk.
De gevende hand die tot een gesloten vuist is geworden kan altijd weer geopend worden.In Openbaring zegt Jezus tegen de kerk van alle tijden: Maar dit heb ik tegen u: u hebt de liefde van weleer opgegeven. Bedenk van welke hoogte u gevallen bent. Breek met het leven dat u nu leidt en doe weer als vroeger. `Doe weer als vroeger´. Zoals je vroeger voor je vrouw een bloemetje meebracht, kun je na jaren opnieuw besluiten je liefde weer op dezelfde manier vorm te geven. De gevende hand die tot een gesloten vuist is geworden kan altijd weer geopend worden.