•••

Misschien kom ik van een andere planeet. Maar ik beleef de lockdown helemaal niet zo negatief als veel mensen om mij heen. Hoe goed bedoeld, maar termen als ‘hou vol’, kennen voor mijn gevoel een uitgangspunt dat het mijne niet is. Toegegeven, ik heb makkelijk praten. Wij hebben geen thuiswonende kinderen en mijn werk kan ook gewoon thuis en we wonen niet verkeerd. Aan de andere kant, degenen die mij goed kennen, weten dat ik wel van een feestje hou en graag real live met mensen omga. En dat is nu wel anders.

Al jaren geleden heb ik ontdekt dat als je je leven laat leiden door andere mensen, door wat ze vinden of door de omstandigheden, je een heel onrustig en onbevredigd leven krijgt. Uit een preek van Henri Nouwen leerde ik: “Je bent niet wat je hebt, je bent niet wat je doet, je bent niet wat andere mensen zeggen dat je bent. Je bent Gods geliefde kind.” Dit inzicht betekende voor mij een paradigma-shift, dat ik ‘mijn stekker in een ander stopcontact moest steken’ en vanaf nu ‘groene stroom’ kreeg. Stroom van een liefhebbende God, wiens kind ik ben. Zoek eerst het koninkrijk en al het andere bovendien, werd mijn motto. Ik ontdekte dat de kunst van het leven is dat je het neemt zoals het komt en daar dankbaar voor bent. En dat tevredenheid niet betekent dat je niet zou mogen streven naar beter.

De eerste lockdown was, wat mij betreft, ‘een gegeven’. Je kunt er wel op mopperen, maar het verandert niets. ‘Het is’, wat mij betreft. We zijn zo geconditioneerd dat we situaties bewust of onbewust een label ‘goed’ of ‘slecht’ geven. Dat verandert de zaak niet, maar wel je mindset. Ik kies ervoor er geen negatief label aan te geven, dus geen negatief uitgangspunt te hebben. We spreken over een crisis. En ik wil het leed van velen niet bagatelliseren. Ik ken persoonlijk ondernemers die hun bedrijf naar de knoppen zien gaan, gezinnen voor wie thuisonderwijs en thuiswerken absoluut geen pretje is en mensen die de dood in de ogen hebben gekeken. Ik las en zag interviews met zorgmedewerkers die mijn diepe respect hebben. We leven in één van de rijkste landen van de wereld, met een economie die hier wel weer bovenop komt. We hebben te eten en hebben een dak boven ons hoofd. Je zult maar in Lesbos zitten, nadat je vanuit Syrië met een bootje de oceaan bent overgestoken…

Als je leeft vanuit het perspectief dat je Gods geliefde kind bent en dat – hoe hoog je bent gestegen of in welke diepte je je ook bevindt – niets in de hele schepping je kan scheiden van Gods liefde, die ons gegeven is in Christus Jezus, onze Heer (Rom. 8:33-39), dan begrijp ik niet dat je ‘hou vol’ zegt. We zijn geborgen in Zijn hand. Hij houdt wel vol hoor!

Natuurlijk kunnen dingen die we graag doen nu niet. Maar juist deze tijd geeft je legitimatie om eens een moment voor jezelf te kiezen, even wat sociale druk te ontlopen, prikkels te vermijden en vast te stellen waar het echt om draait, te genieten van een goed boek, een film of tijd met mensen die er echt toe doen.

Iedere pandemie gaat over, dus deze ook. Laat het niet gebeuren dat als je straks terugkijkt, je je afvraagt waarom je niet genoten hebt van de rust, tijd voor reflectie en voor jezelf, maar dat je je tijd door je vingers hebt laten glippen door je druk te maken over zaken waar je geen invloed op hebt, wetende dat je geen el kan toevoegen aan je lengte en dat je gedragen wordt door de Allerhoogste.

Ik wens je een gezegende Lockdown!