•••

In mijn geloofsleven, een reis is een betere omschrijving, zijn vele punten te markeren. Ik noem er drie van. In 1973 deed ik, zoals dat heette, openbare belijdenis van mijn geloof. Ofwel, ik zei ja tegen mijn doop. Voor mij nog steeds een reden om dat niet nog een keer over te doen. Dit was en is mijn keus. Anderen maken andere keuzes die ik zeer respecteer. In 1995 kwam ik in aanraking met de theologie van Wesley, voor mij een leven veranderende ervaring. Een ervaring die mij heeft aangezet om steeds diepere vragen te stellen over God en religie.

Na jaren van werkweken die meer dan het dubbele waren van wat we als normale werkweek beschouwen, kwam ik tot een betere balans in mijn leven. Dat bracht me ook tot de vraag: wat geloof ik nu eigenlijk? In 3Day cursussen heb ik een aantal van jullie deelgenoot gemaakt van mijn reis. Mijn grootste ontdekking gaat over het Koninkrijk van God. Een Koninkrijk dat niet in de toekomst een keer zal komen maar een Koninkrijk dat al 2000 jaar geleden is begonnen. Een Koninkrijk van nu. Die ontdekking heeft mijn Godsbeeld compleet veranderd. Zo maakt iedereen een reis door het leven en maakt iedereen haar of zijn eigen keuzes.

Door Christus is er een nieuwe weg van ‘zijn’ gekomen. Een weg die het ‘frame’ van de overtuiging dat een egoïstisch leven het beste leven is, totaal doorbreekt. Een ‘frame’ waar onze totale maatschappij op is gebaseerd. In de brief aan Efeze staat dat we in Christus geschapen zijn om de weg te gaan van de goede daden van God. Er staat ook dat Jezus door het kruis alle mensen verzoende in zijn lichaam en maakte tot nieuwe mensen. Gods wil doen is dus geen baan, geen verplichting, maar een keuze voor een manier van leven. Door die manier van leven kan en zal de wereld veranderen. Dit door eenvoudigweg die nieuwe mens en die nieuwe mensheid te zijn. Een mensheid die geen deel is van de wereld van angst en hebzucht maar een mensheid die leeft in het Koninkrijk van God door ons uit te strekken naar God en onze naaste.

Lang heb ik gedacht dat dit met grootse plannen moest. Inmiddels heb ik geleerd dat dit ook in het klein kan. Eén-op-één. Een Joods spreekwoord luidt: “Wie één mens redt, heeft de wereld gered.” Wie weet komt die redding door één vriendelijk woord.

Ik weet dat deze weg niet eenvoudig is. Hoe ga je om met iemand die regelmatig uit de bocht vliegt? Of als je dat zelf doet? Wat doe je als je werkt voor een bedrijf dat geen ander doel lijkt te hebben dan winst maken? Dan komt de vraag: wat kan ik doen? Het is mijn overtuiging, die ik in de praktijk heb geleerd, dat zelfs kleine dingen veel kunnen veranderen. Zoals de vraag te stellen of de keuze die gemaakt wordt echt mensen helpt. De keuze om niet mee te doen aan de rivaliteit binnen een bedrijf. Zo zijn er veel zaken te noemen.

Laatst las ik het verhaal van de ‘Hummingbird challenge’, de uitdaging van de kolibrie. Het verhaal gaat als volgt: In een bos ontstond een grote brand. Alle dieren ontvluchtten het bos en keken naar de brand, op één na. De kolibrie. De kolibrie vloog naar het water nam een mondjevol water vloog boven het bos en gooide het water op het vuur. Zo vloog de kolibrie op en neer. De andere dieren keken ernaar en zeiden: Wat doe je? Dit helpt toch niet. De kolibrie zei: ik doe wat ik kan.

Mag dit een bemoediging zijn. Alles wat je laat zien in het Koninkrijk is van waarde. Jezus noemt de kleinste in het Koninkrijk van God de grootste. Hij twijfelt niet aan jou en mij. Hij kent ons.