Een toevallige voor(bij)ganger

Jacorien Littooij

•••

Laatst was ik weer aan het wandelen met God. Ik had veel op mijn hart die dag. Ik stond de laatste tijd vaak voor lastige karweitjes zoals ingewikkelde telefoontjes die ik moest plegen of bepaalde verantwoordelijkheden die ineens zwaar op mijn schouders drukten.

Nadat ik mijn hart had gelucht was het tijd om stil te worden en te luisteren. Ik liep inmiddels in een park waar ook Schotse Hooglanders loslopen. Grappige beesten die geen vlieg kwaad doen al vragen de bordjes om niet te dicht in hun buurt te komen en kan je er beter niet joggen. Het pad waar ik op liep was smal met bosjes aan beide kanten. In de verte stond een volwassen Hooglander te grazen, half op het pad. Als ik daar langs wilde dan moest ik wel erg dicht langs het beest lopen.

Ik sprak mezelf toe: niet bang zijn, die beesten doen niks, je kan er gewoon rustig langs lopen. Maar hoe dichterbij ik kwam hoe meer de angst de overhand kreeg. Ik vermande me nog een paar keer maar het beest werd bij elke stap indrukwekkender en angstaanjagender. Ik begon om me heen te kijken of er geen zijpad was dat ik kon nemen maar dat was er niet. Er waren maar twee opties: doorlopen of omkeren en teruggaan. En zo stond ik uiteindelijk besluiteloos stil.

Net toen ik toch begon te overwegen om terug te lopen dook er als vanuit het niets een man achter mij op. Hij haalde mij rustig in en liep op de Schotse Hooglander af. Dit was mijn redding dacht ik! Nu kon ik eerst zien hoe het beest op hem zou reageren en als dat goed ging dan kon ik er ook wel langs. En zo ging het ook. De man liep rakelings langs de grote koe maar het beest keek niet op of om. Nu durfde ik ook wel en eenmaal erlangs leek het dier helemaal niet meer zo eng. De man was alweer een ander pad ingeslagen en ik liep opgelucht verder.

Ineens besefte ik dat het zo ook vaak gaat in mijn dagelijkse realiteit. Ineens verschijnen er beren op mijn weg, die me bang maken, laten twijfelen en waardoor ik soms besluiteloos stil kom te staan.

En dan is daar Jezus die zegt: Ik ga wel voor je uit, wees niet bang, volg Mij. En dan zal je zien dat die obstakels veel enger lijken dan ze in werkelijkheid zijn.

Die dag deed ik de telefoontjes waar ik zo tegen op zag en wat denk je, het viel inderdaad best wel mee. Het leven voelde weer wat lichter. Wat fijn dat we Iemand hebben die ons in alles is voorgegaan en voorgaat. Die op aarde kwam, mens werd als wij, ons voorging in alle moeite van het leven en het niet uit de weg ging. Wat een Held! We mogen best bang zijn maar met Jezus in de buurt hoeft de angst niet meer de overhand te krijgen, hoeft angst ons niet meer tegen te houden om het goede te doen ook als dat soms eng is. Gewoon blijven wandelen achter Jezus aan.

RECENTE ARTIKELEN

Klik hier voor meer artikelen >>

Wil jij ook de ENTHOUSIAST per mail ontvangen en/of UPDATES uit de gemeente schrijf je dan in.