•••

Mijn vrouw en ik vierden recent onze 50-jarige bruiloft. Een ontzettend lange tijd (zegt men tegenwoordig). In mijn jonge jaren had ik veel vriendinnen. De grote en geweldige reis vol ontdekkingen naar de volwassenheid zou ik het willen noemen. Met toppen en dalen. Tot het moment dat ik HAAR ontmoette. Onvoorstelbaar: mijn droomvrouw was lang en blond. Zij, die ik ontmoette, was mijn lengte (dus kort) en mooi.

Wij trouwden. Beloofden trouw te zijn aan elkaar, in goede en slechte tijden. En zolang het goede tijden zijn is dat geen echte zware opgave. Maar hoe ga je om met tegenslagen? Hoe neem je de hindernisbaan van een huwelijk, van het leven? De belangrijkste factor voor mij is communicatie. Blijven praten. Is dat moeilijk? Jazeker. Net als voor sommige andere mensen, is praten voor mij makkelijker dan luisteren. Ik heb luisteren moeten leren en nog steeds moet ik er op letten. Mijn tong is soms sneller dan mijn gehoor (zeker als je een beetje doof wordt).

Dus één van de geheimen van een goed huwelijk is communicatie. Daarnaast hebben wij ook belang gehecht aan het elkaar vrijlaten: zij wilde graag in de wijkverpleging en ik wilde officier worden. Wat geeft het dan een goed gevoel dit samen bereikt te hebben. En zo zijn er meer voorbeelden te noemen uit de afgelopen 50 jaar.

Maar naast het belangrijke van communicatie en vrijheid is er meer dan dat. De Bijbel noemt dat een drievoudig snoer. In het prachtige en wijze boek Prediker wordt dit benoemd. Man, vrouw en God. Drie afzonderlijke kabels in elkaar geweven om uiteindelijk een erg sterke kabel te worden. En dan kom je toch bij andere begrippen dan communicatie en vrijheid. Je betreedt de wereld van geloof, van liefde, van niet de eerste willen zijn. Wat voel jij, wat ervaar ik, hoe komen we samen op ongeveer dezelfde lijn? En ongeveer is zelden100% maar wel samen, elkaar respecteren hoe dan ook.

Uit die lange 50 jaar samen herinner ik mij het moment dat mijn vrouw zich weer wilde laten dopen. Ik zag daar de noodzaak niet van in. Ik was al gedoopt, had een levend geloof en dat was genoeg. Dus het leek erop dat alleen mijn vrouw opnieuw gedoopt zou worden. Tot ik op een dag, vlak voor het feestelijke moment, uit mijn werk kwam en zij aan mijn gezicht zag dat ook ik eruit was: we werden samen gedoopt. Het geheim was communicatie. Ik vroeg Hem nergens om maar mijn Generaal gaf mij een simpele opdracht: Bart, laat je dopen!

Luisteren dus! En als soldaat in Zijn leger gaf ik gehoor aan de opdracht. Zo kwam ik tot een relatie met God die uitsteeg boven mijn relatie met mijn vrouw. Je mag het een huwelijk noemen, een verbond, een trouwbelofte tot het einde of tot een nieuw begin. Geen drievoudig snoer maar tweezijdig: Hij en ik, in goede en slechte dagen. En nu? De band is alleen maar steviger geworden, we delen lief en leed. Hier past slechts dankbaarheid en liefde, inderdaad met haar, maar bovenal met Hem!