•••

van Jezus en zijn verschijning aan de discipelen in “De Passion Hemelvaart” op NPO 1.

De opzet waarbij bekende Nederlanders van allerlei komaf Bijbelse personages vertolken, vind ik (net als bij de Passion met Pasen) fantastisch. Doordat het BN-ers zijn die niet bekend staan om hun kerkelijke betrokkenheid, klinken de Bijbelse woorden anders. Ze klinken vertrouwd en toch nieuw. Alsof ze eigentijdser en toegankelijker worden doordat ze uitgesproken worden buiten de kerkmuren en vrij zijn van kerkelijk jargon.

Hoe mooi is het dat ‘de wereld buiten de kerk’ de boodschap van Jezus verkondigt! En wat weten ze de kern van die boodschap ongelooflijk goed te verwoorden. Bij een aantal scenes werd ik diep geraakt. Bijvoorbeeld toen de uit de dood herrezen Jezus zich bekend maakte aan zijn verbijsterde volgelingen. Hij beantwoordde hun vraag wie hij was, met de woorden “je zuiverste ik”. Een diepe Wesleyaanse uitspraak als je het mij vraagt! De uiterst ontroerde reactie van de volgelingen op die uitspraak luidde “Ken je mij soms beter dan ik?”

Wat een betekenisvolle, blijde boodschap is dat: Jezus is concreet en zo dichtbij als “je zuiverste ik”. Je “ik” zonder de vervorming door de ballast van dit aardse leven. Inderdaad kent hij je beter dan je jezelf kent. En als je hem de ruimte geeft om “je zuiverste ik” te zijn, ga je steeds meer op Hem lijken.

En dan aan het einde die scene waarin Jezus een prachtig lied in de mond wordt gelegd, met de tekst: “Als de wereld stopt met draaien en je hart alleen maar bloedt. Leg je hoofd dan op mijn schouder, alles alles alles komt goed.” Dat klinkt anders dan de ons bekende woorden uit de Bijbel zoals ‘ik laat jullie niet als wezen achter’. Maar ze vertalen precies dezelfde troostende liefdevolle boodschap van Gods nabijheid in alle tijden en in alle situaties.

Is het dankzij of ondanks de kerk dat deze boodschap van Jezus zo goed overeind is gebleven na al die eeuwen kerkgeschiedenis? Of heeft het minder met de kerk te maken dan we zouden willen? Zou het de Geest van God zelf (helaas zo ongrijpbaar voor ons) zijn die zowel mensen binnen als mensen buiten de kerk blijft overtuigen van de Waarheid van Jezus’ boodschap?

Onbelast door kerkelijk jargon en oordeel, raakt die boodschap zo feilloos doel! Als dat de taal is die zijn volgelingen leren spreken in woord en daad, zijn de woorden van Jezus aan de Samaritaanse vrouw werkelijkheid geworden: Dan is de tijd aangebroken dat het ware aanbidden van God niet langer aan een plaats (de tempel, een berg… of een kerk) is gebonden, maar in Geest en in Waarheid plaatsvindt. (Johannes 4:21-27)