...thuis verder!

Bijzonder is het toch, dat veel mensen bij het woord ‘vrijgevigheid’, meteen de neiging voelen om extra goed vast te houden wat ze hebben… Dennis zette in deze preek uiteen hoe de mens al vroeg in de bijbel leert om te geloven in schaarste, in plaats van in de overvloed die God ons helemaal aan het begin leerde.

Het schaarste-denken zorgt voor veel problemen in onze wereld. Op grote en op kleine schaal. De focus op ‘er is niet genoeg voor mij’, maakt dat er veel opgepot wordt, waardoor het voor een andere groep mensen waar wordt, dat er niet genoeg is voor hen. Niet omdat het zo is, maar omdat anderen veel te veel opslaan. Eten, kleding en zoveel andere middelen. Zo blijft armoede bestaan.

Maar het punt van Dennis ging zeker niet (alleen) over vrijgevig zijn met middelen. Vrij zijn om te geven, gaat ook over het geven van tijd, aandacht, liefde, zorg, complimenten, genade, hulp, vriendelijkheid, vergeving, geduld, enzovoorts. En dat deed me denken aan een film van meer dan 20 jaar geleden. Misschien ken je hem wel: Pay it Forward, uit 2000.

In de film bedenkt een jongetje, wiens leven al behoorlijk zwaar is (verlaten door zijn vader, moeder is alcoholiste), voor een schoolopdracht een plan om de wereld beter te maken. Mensen moeten dan een goede daad doen voor drie andere mensen, zonder er iets voor terug te willen, en als die drie mensen dat dan ook weer voor drie mensen doen, dan ontstaat er een sneeuwbal-effect van goede daden. Ik zag die film lang geleden en het is ook een beetje trieste film, maar het plan vond ik wel inspirerend.

Wat me ook raakte in de preek is om je (opnieuw?) te realiseren dat dat wat we ontvangen in het leven, niet wèrkelijk van ons is. Of je het nu verdiende of niet. Het is tijdelijk in ons bezit, maar niet wèrkelijk van onszelf. Dat maakt dat geven, anders kan voelen. Niet als ‘ik geef wat van van mij is en dan heb ik dus minder’, maar als ‘ik geef door wat al niet van mij was, ik deel van wat ik ontving – en daardoor wordt het meer’. “Meer” omdat het niet alleen mij diende, maar nu ook een ander kan dienen en daardoor het gevoel van voorspoed, van overvloed groeit voor meer mensen.

En tot slot dacht ik aan een levenshouding van dankbaarheid. Ik leerde ooit van iemand dat als we ons steeds opnieuw focussen op dankbaar zijn, we ons bewust worden van alles wat ons gegeven is. Dat onderbouwt het vorige; dat dingen en gaven niet werkelijk van onszelf zijn, maar dat ze ons gegeven worden – en dat we ze dus ook kunnen delen en/of doorgeven.

Dat alles maakt dat ik jullie uit wil dagen om zelf en/of met anderen eens na te denken over hoe deze drie overwegingen je kunnen helpen om vrijgevig te zijn; want met Dennis, geloof ik dat het een belangrijke waarde van Gods Koninkrijk is. Eén die ons helpt om meer op Jezus te lijken en om meer van Zijn Koninkrijk te onthullen in de wereld.

 

1. Waar ben jij dankbaar voor? Wat is jou ‘gegeven’ ? Denk niet (alleen) aan middelen, maar juist ook aan andere dingen; talenten, tijd, acties van anderen voor jou, genade, vergeving enzovoorts.
2. Waar zou je (meer) van kunnen uitdelen? Zelfs al heb je er zelf misschien niet eens genoeg van? Immers, de discipelen hadden zelf nog trek, toen ze al eten uit gingen delen, waarvan ze al wisten dat het eigenlijk niet genoeg was… Misschien ontdek je dan, dat er toch uiteindelijk ook genoeg is voor jou – juist door het te delen. Aarzel niet om hier Jezus in te betrekken; juist door Zijn zegen, Zijn dankbaarheid, kon vermenigvuldiging plaatsvinden.
3. Kun jij / kunnen jullie drie goede daden (van vrijgevigheid) bedenken en misschien ook uitvoeren? En de ontvangers inspireren het door te geven: to pay it forward?