Samenvatting

In de eerste verzen van brief van Johannes aan vroege christengemeenschappen, benadrukt Johannes om te beginnen de echtheid van zijn getuigenis. Hoe hij Jezus heeft gezien, gekend en aangeraakt en hoe belangrijk het voor hem is om dat te delen met anderen, hoeveel vreugde het hem geeft als anderen Jezus zo ook leren kennen. Zijn brief was bedoeld als een bemoediging voor de vroege christenen. Johannes schrijft niet enkel om kennis over te dragen, maar om een diepe, vreugdevolle verbinding te creëren tussen de gelovigen, met de Vader en de Zoon, Jezus Christus.

Johannes begint zijn brief door te spreken over de essentie van Jezus als het Woord dat Leven is, dat vanaf het begin bij God was en dat nu aan ons geopenbaard is. Het leven dat hij verkondigt, is niet alleen een toekomstig leven na de dood, maar een relatie met God die al begonnen is door Jezus, die het eeuwige leven zelf is. Door deze relatie ontvangen we het leven, een leven dat de dood heeft overwonnen en voor ons beschikbaar is.

Het licht van God, zegt Johannes, is een belangrijk symbool van de relatie tussen God en mens. God is licht, en er is in Hem geen duisternis. Het is onmogelijk om met God verbonden te zijn en toch in duisternis te leven. Als we in het licht gaan, zoals Jezus in het licht is, wordt de zonde in ons gereinigd door Zijn bloed. Zonde is in het Grieks “Hamartia” en dat betekent je doel missen. We kunnen dus ook zeggen dat door de vergeving van de zonden het voor ons niet meer mogelijk is om ons doel te missen (tenzij je graag wilt) – en ons doel is meer en meer gaan lijken op Jezus. Daartoe wandelen we in het Zijn licht.

Door in dit licht te wandelen, zijn we niet alleen met God verbonden, maar ook met elkaar. Johannes roept ons op om Gods licht in en door ons te laten schijnen in de wereld. Dit betekent niet alleen het goede doen voor anderen, maar ook kwetsbaar zijn en onze eigen moeilijkheden in het licht brengen. Wanneer wij ons verbinden met God en Zijn liefde en licht ervaren, kunnen we het uitstralen naar anderen. Dit is niet altijd makkelijk, we kunnen het niet zomaar uit onszelf, maar het is ook niet òns eigen licht, maar het licht van God dat in ons woont. Door Hem en in Hem en met Hem is het altijd voor ons beschikbaar.

De uitnodiging van deze adventstijd is dan ook duidelijk: laten we, door onze verbinding met God, Zijn licht verspreiden in de wereld om ons heen. Dit is de manier waarop we deelhebben aan het eeuwige leven, hier en nu.

1. Wat betekent het voor jou om “in het licht te wandelen”?
2. In de preek worden voorbeelden gegeven van situaties waarin je licht kunt brengen, zelfs als dat moeilijk is. Kun je een moment herinneren waarop je licht bracht in een donkere situatie? Wat heb je ervan geleerd/ wat heeft het gebracht?
3. Hoewel één enkel licht het duister al verdrijft, zijn meerdere lichten natuurlijk toch sterker. Kun je iets als groep bedenken hoe jullie in deze tijd gezamenlijk Gods licht kunnen laten schijnen?