Samenvatting

In een wereld vol zorgen en stemmen die roepen dat alles afbrokkelt – normen, tradities, kerk, geloof, samenleving – klinkt vaak de gedachte dat het Koninkrijk van God zelf gebroken is. Mensen zoeken redding bij valse leiders, politieke systemen of religieuze regels die orde en controle beloven. Maar Paulus zegt in 2 Korintiërs 4: “Wij verkondigen niet onszelf, wij verkondigen dat Jezus Christus de Heer is.” Het Koninkrijk staat niet of valt niet met onze invloed of macht, want Jezus is Heer.

Paulus vergelijkt ons met aarden potten: kwetsbaar, maar gevuld met een kostbare schat. We worden belaagd, maar niet vernietigd; geveld, maar niet gebroken. Het Koninkrijk leeft in ons, ongeacht zichtbare omstandigheden. Daarom roept hij op ons niet blind te staren op het zichtbare dat tijdelijk is, maar te vertrouwen op het onzichtbare dat eeuwig is.

Jezus waarschuwt in Marcus 8 voor het “zuurdesem” van de farizeeën en Herodes. Twee heel verschillende bewegingen, maar met dezelfde kern: zelfbehoud door macht. De farizeeën zochten veiligheid in religieuze regels, Herodes in politieke deals. Jezus zegt: pas ervoor op. Want of religieus of politiek, het blijft dezelfde logica van een imperium – orde scheppen om jezelf te redden.

Vandaag herkennen we dat patroon terug. In de kerk en in de politiek groeit de drang om via macht en invloed de “orde van God” te herstellen. Conservatieve theologie en populistische politiek vinden elkaar in pragmatische allianties. Maar dat is niet het Koninkrijk. Barbara Brown Taylor zei het scherp: “Jezus werd niet gedood door atheïsme of anarchie, maar door wet en orde in alliantie met religie.”

Het Koninkrijk van God ziet er totaal anders uit. Jakobus 1:27 noemt echte godsdienst: zorg voor wezen en weduwen en jezelf vrijwaren van wereldse mentaliteit. Romeinen 14:17 zegt: het Koninkrijk is gerechtigheid, vrede en vreugde door de Geest. Jezus zelf leert in Matteüs 25 dat het Koninkrijk zichtbaar wordt in zorg voor de minste.

Daarmee staat het Koninkrijk haaks op de logica van een imperium. Waar een imperium zegt: bescherm jezelf, zegt het Koninkrijk: heb lief. Waar het imperium roept: sluit de poort, zegt het Koninkrijk: verwelkom de vreemdeling. Waar het imperium macht grijpt, buigt het Koninkrijk zich om voeten te wassen. Het Koninkrijk is geen agenda die we moeten volbrengen, maar een belofte die al waar is.

We hoeven het Koninkrijk dus niet te “redden”. Het staat vast in Christus. Onze roeping is niet paniek maar vertrouwen, niet macht maar liefde. Jezus belooft: “Ik zal mijn kerk bouwen. Jij mag liefhebben.” Het is niet aan ons om het Koninkrijk te fixen, maar om het te dragen, zichtbaar te maken in kleine daden van liefde en trouw.

Het Koninkrijk is niet gebroken. Jij bent niet gebroken. Jezus is Heer. Dat is de belofte, en die is genoeg.

 

Gespreksvragen:

1. Waar herken jij in de samenleving of kerk de neiging om via macht en controle orde te willen scheppen?
2. Hoe kun je in je dagelijks leven het verschil maken door niet uit “imperium-paniek”, maar uit “koninkrijk-hoop” te leven?
3. Welke kleine daad van liefde zou voor jou een manier zijn om vandaag het Koninkrijk zichtbaar te maken?