Meteen mijn excuus voor de Engelse titel van dit stukje. Het is de titel van een boek en dat boek is nog niet vertaald. De schrijver is Dr. Joe Gorman, een Amerikaanse Nazarener professor die kortgeleden in Nederland was voor een lesdag voor predikanten en docenten aan ons internationale Nazarener HBO (EuNC). In alle eerlijkheid, de inhoud van de dag was niet echt een hoogstandje. Het zat vol gezondheidsadviezen over rust, eten, bewegen, enzovoorts… niets nieuws onder de zon helaas. En toch vond ik uiteindelijk het lezen van zijn boek wel inspirerend. Juist omdat het thema’s zijn, waar we het in de kerk eigenlijk nooit over hebben!
Ja, we hebben het wel over ‘ook onszelf liefhebben’. En dat is juist wel een bijzonder iets in onze gemeente: dat we van wat ooit het tweevoudig liefdesgebod van Jezus was, een drievoudig hebben gemaakt: van God houden, van je naaste èn van jezelf. Maar we maken dat weinig concreet als het over gezondheid gaat, vind ik. En dat terwijl het zo goed in onze theologie past.
John Wesley benadrukte juist dat Gods reddingsplan zich uitstrekt tot in alle gebieden van ons leven: onze geest, onze emoties, onze ziel én onze lichamen. Hij haalt hierbij Paulus aan die in 1 Tess. 5: 23-24 zegt: “Moge de God van de vrede zelf uw leven in alle opzichten heiligen, en mogen heel uw geest, ziel en lichaam zuiver bewaard zijn bij de komst van onze Heer Jezus Christus.”Oftewel, een gezonde zelfzorg of zelfliefde strekt zich uit tot in hoe wij omgaan met onze geestelijke, sociale, emotionele én lichamelijke gezondheid. Gorman spoort ons aan tot betere zelfzorg op 7 gebieden: rust (sabbatsrust in vele vormen), stressmanagement, spelen en hobby’s, slaap, sport en bewegen, eten en leef-ritme. Hij benadrukt dat dit allemaal onderdeel is van discipelschap. Hij biedt allerlei Bijbelse grond om op al die vlakken goed voor jezelf te zorgen, passend bij groeien in Liefde 3D.
Wat Gorman minder benadrukt en wat voor mij wel een ding is, is dat dit alles moet beginnen bij deel één van het liefdesgebod: God liefhebben… en daaraan voorafgaand dat je je een geliefd kind van God weet. Anders wordt dit alles een ‘to do-lijst’. Een lijst die je moet afwerken om Gods liefde te verdienen; een lijst van moeten en geboden of, in het gunstigere geval, een lijst van ‘dit zou ik eigenlijk moeten doen…’. Hoe je het ook ervaart, dan is het niet iets inspirerends: je houdt er geen goed gevoel aan over. Als je het kunt ervaren als jouw antwoord op Gods liefde voor jou, als groeien in Liefde 3D – in het bijzonder voor jezelf, maar zeker ook omdat dat je weer helpt om meer liefde in relatie tot God en anderen te ervaren, dan is het een heel ander verhaal.
Een andere schrijver, Parker Palmer, zegt: “Self-care is never a selfish act – it is simply good stewardship of the only gift I have, the gift I was put on earth to offer to others.” (Zelfzorg is nooit egoïstisch; het betekent goed zorgen voor mezelf, omdat ik op aarde gezet ben om mijzelf aan anderen te geven).
Dus… wat vinden jullie? Hoe gaan we hiermee om in onze kerk? Zouden we naast de heerlijke gehaktballen ook gezonde snacks moeten verkopen? En zou je ze dan kopen? Moet er in 3DAY een cursus komen over gezond leven, over rust, sport en eten als manieren om je dichterbij God te voelen? Andere ideeën? Ik hoor het graag!