Ze horen bij elkaar, lijden en opstanding, een 2-éénheid, niet los verkrijgbaar. Jezus leed en stierf voor jou. Hierin ging Hij je voor, opende Hij een poort voor je om opstanding te kunnen vinden in je lijden. Opstanding, nieuw leven, wil je wel, lijden liever niet als mens. Lijden wordt erger als je het ontkent.
God zag dat het goed was wat Hij schiep, Hij zag en ziet dat jij, in de kern, helemaal goed bent. Daar ben je bij Hem en leef je nog in het paradijs, in het koninkrijk. Je bent nooit los van de eenheid met God, je bent in God, in de Liefde. Je gelooft het alleen vaak niet en door je ongeloof creëer je zelf scheiding. Omdat je in het aardse leven de liefde nooit volmaakt hebt meegekregen van je ouders of verzorgers, ben je bang voor en sceptisch over liefde geworden. Boos op het leven, boos op God. Voel je je afgewezen en ervaar je pijn, leegte en eenzaamheid. Dit is een bewustzijns- laag die zich vormt om je goede kern. Je bent je van deze gevoelens lang niet altijd zo bewust, de pijn is te groot. Je ontkent het. Je doet alsof die pijn er niet is. Je vormt om deze ‘pijn- laag’ daarom nog een afweer- laag. Je raakt verder van huis.
Vanuit deze laag verdooft je je zelf door hard te werken en goed te presteren. In de hoop je dan weer goed genoeg te voelen. Of je verdooft je zelf door anderen dingen te verwijten of je zelf steeds kritiek te geven: jij of een ander moet het beter weten of doen. Je kunt je zelf ook zussen door veel series te kijken op Netflix, door te veel te drinken of te eten. Door je vooral te richten op het anderen naar de zin te maken. Je bent bang je pijn te voelen.
Om je goede kern, het onvoorwaardelijk geliefd zijn, te kunnen ervaren, moet je echt zijn. Moet je de laag van je pijn, gemis en tekort onder ogen zien. De waarheid van je leven erkennen maakt je vrij. In je kwetsbaarheid ervaar je de verbinding met God die er altijd al was. Het vraagt het erkennen en voelen dat je leeft uit angst of boosheid, dat je vasthoudt aan pijn en eenzaamheid. In het aanwezig zijn bij wat er in je leeft, ontmoet je de Aanwezige. Dit lijden kunnen we niet overslaan om de opstandingskracht te ervaren.
Jezus onderging Zijn lijden volhardend. Hij ervaarde hierin de verlatenheid van de Vader, hij ervaarde veel pijn, hield vol. Ontving nieuw leven. Je kunt erop vertrouwen dat je jouw lijden aan kan. Wat dat ook precies is. De Liefde is bij je.
Een oefening: Neem een moment voor je zelf. Weet dat God bij je is. Kies voor dit weten. Sluit je ogen en sta stil bij iets wat je pijn doet. Voel je pijn, je leegte, je eenzaamheid, je hopeloosheid, je machteloosheid, je woede. Waar voel je je (emotionele, fysieke) pijn in je lichaam? Geef het je volle aandacht. Je kan het aan. Ondanks wat je gedachten je hier over zeggen. Sta het even toe, zo lang je kan. Het voelt ongemakkelijk, je wil er van weg. Je wil iets gaan doen. Hou even vol, blijf erbij. God is erbij. Vaak wordt het lichter, ruimer. Je ervaart iets van je zijn in God. Zoek dit niet krampachtig, het is geen Quick fix. Vertrouw. Je wordt gedragen door de Liefde.
Een aandachtig luisterend vriend aan wie je pijn vertelt, is vaak ook onmisbaar in dit proces van lijden naar opstanding. Deze is dan even als God voor je.