...thuis verder!

[printfriendly]

Als je het licht in de verte kan zien ben je op een gegeven moment de schaduw zat want je weet dat het daar anders zou kunnen zijn. Maar er zijn ook momenten zijn dat we het licht in de verte zien maar we verblijven liever in de schaduw… om welke reden dan ook.

Er zijn soms van die schaduwmomenten in ons leven. Het is dit gevoel dat er nog een schaduw over bepaalde dingen ligt in je leven die je daar ook wilt houden. Het zijn misschien dingen die je hebt afgehandeld en vergeven. Misschien zijn het ook dingen die juist nog vergeving nodig hebben. Het blijft allemaal ergens in de schaduw. En dan bekruipt je dit gevoel van angst die zich afvraagt waarom er nog niets mee is gebeurd. Of de angst dat het ooit ontdekt zal worden – dat wat je zo geprobeerd hebt te verstoppen dat het op een gegeven moment aan het licht zal komen. Want, vroeg of laat, komt alles ooit aan het licht!

De angst voor blootstelling houdt dus veel in het donker. Je enige optie is volgens jou uiteindelijk dat je het blijkbaar allemaal alleen moet doen. Daar strijd je dan alleen in het donker. Wat een leven… Maar alles is blijkbaar beter dan blootstelling aan het licht.

In Genesis 1:1-3 zien we echter dat God gewoon het licht aan doet. God knokt niet ín de duisternis. Hij vecht niet ín het donker. Dat is niet zijn ding. Daar hoort Hij niet. God doet het licht aan! Knokken en vechten is de manier van de duisternis maar wij doen het licht aan.

Johannes zegt dus: “God is licht en je kunt niet zeggen dat je met God wandelt en tegelijk in de duisternis leven.” En misschien is jouw zonde het alleen willen knokken in het donker. Dat is echt zonde. Maar wat er ook staat is dat hoe meer je op je gemak bent in het licht, hoe meer je op je gemak bent in de nabijheid van God! Het is misschien verwarrend en voelt als blootstelling maar wat Jezus tegen ons zegt is dat die plaats daar in het licht, waar we het meest zichtbaar zijn, blootgesteld zijn, eigenlijk de plaats is waar we het meest veilig zijn! Als je in dat veilige licht stapt dan ben je vrij in het licht dat leven geeft, in het licht dat liefde is. Het paradox van het licht is dat het ons het meest blootstelt en het de meest kwetsbare plaats is, maar waar wij tegelijk het meest veilig zijn.

In deze tijd lijken we soms alles te willen bedekken met liefde terwijl het licht openbaart. Maar als we iets de mantel der liefde bedekken houden we het bewust nog steeds in het duister. En wat we nodig hebben is juist andersom. Laat het maar aan het licht komen en ervaar bevrijding. En dan bedekken we het met liefde en je ervaart veiligheid, of vergeving, of vrede, genade, of allemaal. Mag het aan het licht komen? Daar alleen knokken en strijden in de duisternis is gewoon toegeven aan de manier van de duisternis. Dat is geen leven. Maar Hij, Jezus, is het licht dat leven geeft.

1. Herken je schaduwmomenten of het schaduwgevoel in je leven? Wat zijn dingen die je liever verborgen wilt houden? Mag het (als je kring veilig aanvoelt) daar aan het licht komen? Deel met elkaar en bid voor elkaar.
2. Jezus is het licht dat leven geeft. Licht is dus niets zweverigs maar een persoon. Wat betekent het dan voor jou om het licht aan te doen, dingen in Zijn aanwezigheid te brengen? Wat doet dat met jou?
3. Herken je de neiging van deze tijd om dingen met de mantel der liefde te bedekken in plaats van om het aan het licht te laten komen en het dan met liefde te bedekken? Kun je voorbeelden noemen uit je persoonlijk leven?
4. Eén van onze zonden is dat we het toch altijd weer proberen alleen te doen – of zonder andere mensen of zonder God. Hoe kan jullie kring of jullie gezin nog meer een plaats worden waar Christus tussen ons zichtbaarder wordt?
5. Hoe doen we het licht aan in ons leven? Klik hier voor wat ideeën om dit in de praktijk te brengen.
6. Maak een kort rondje en deel met elkaar hoe de preek heeft bijgedragen aan je verlangen om goed lief te hebben van God, naaste, en jezelf, omwille van de wereld.