•••

“Dicht bij de aarde werken is dicht bij God werken.” Dit was een uitspraak van iemand die veel buiten op het land werkte. Ik las het jaren geleden in een boek en het bleef me altijd bij. Elke keer als ik daarna aan het werk was in mijn tuin kwamen deze woorden in mijn gedachten terug. Door erover na te denken tijdens de klussen in mijn tuin kwamen deze woorden steeds meer tot leven.

Zo was ik eens onkruid tussen de terrastegels aan het verwijderen. Elders in de tuin stond een prachtige vlinderstruik die elk jaar uitbundig bloeide en een lust voor het oog was. Maar de zaadjes van die struik kwamen overal terecht. Zo ook tussen de terrastegels. Indrukwekkend hoe zo’n zaadje had weten te ontkiemen en zich een weg naar het licht had weten te banen! Er was niets mis met deze beginnende vlinderstruikjes en het deed me bijna pijn om ze meedogenloos tussen de tegels uit te trekken en bij de rest van het onkruid te gooien. Maar iedereen die een tuin heeft, begrijpt dat alles daarin nou eenmaal ‘binnen de perken’ moet blijven om de tuin een aangename en overzichtelijke plek te houden. Alleen dan vormt het bij elkaar een mooi geheel. Te veel van het goede is precies dat: te veel!

Dat zette me aan het denken over ons leven en God. Het perspectief van God op ons leven is te vergelijken met dat van mij op mijn eigen tuin. Zoals ik bepaal wat daarin mag blijven en wat weg moet, kan God in mijn leven zo veel beter dan ik overzien wat verplaatst moet worden om beter uit te komen. Hij kan beoordelen wat misschien wel goed of heel knap van mij is, maar niet op zijn plaats staat of zelfs helemaal weg moet om andere zaken beter tot hun recht te laten komen.

Wat zou het betekenen als we God bewust die plaats van tuinman in ons leven zouden geven en zouden vertrouwen op zijn vermogen om daarin wendingen teweeg te brengen (of toe te laten) waar we zelf geen invloed op hebben? Niet om vervolgens zelf als lijdend voorwerp achterover te hangen om te mopperen of applaudisseren, maar juist als oefening om te blijven vertrouwen wanneer iets dat mooi was ophoudt, toch niet tot bloei komt of zelfs ineens, schijnbaar meedogenloos, weg wordt gehaald. En ook om te leren herkennen welke bijzondere blikvangers we in ons leven over het hoofd zien, maar die terecht een belangrijke plaats innemen. Misschien wordt het dan makkelijker om niet alleen te weten, maar ook te ervaren dat God alle dingen doet meewerken ten goede voor hen die Hem liefhebben.