•••

Eerste schooldag na de vakantie. Mijn dochter zit dit jaar in een lokaal waar ik vanaf het plein naar binnen kan kijken. Stralend zwaait ze naar me en wijst haar plekje aan. Er is een vrolijk kaartje op haar tafel geplakt met haar naam erop. En er staat een tasje klaar, ook met haar naam, gevuld met een gloednieuwe set potloden, stiften, pennen.

En ik bedenk hoe fijn dat is: begroet worden bij de ingang van het lokaal door je nieuwe juf en je eigen plekje vinden waar je naam op staat. Er wordt op je gewacht, je bent gezien, je bent welkom. Er is hier een plekje speciaal voor jou.

Wat een verschil met de huidige kantoorcultuur van flexplekken en thuiswerkplekken. Als je terugkomt van vakantie geen hartelijk welkom en geen plek met je naam en een cadeautje. Nee, je dag begint met de jacht op een werkplek die je voor één dag de jouwe mag noemen – als je pech hebt slechts tot de lunch of volgende meeting. Of je hebt een thuiswerkplek – die is wel helemaal van jou, maar of je er gezien wordt?

Ik heb geluk met een team waar we op elkaar betrokken zijn. Maar die frisse start en het ‘welkom, fijn dat je er bent’ gevoel van zo’n eerste schooldag, de stralende, opgewonden koppies van de kinderen, daar kan ik met heimwee naar kijken.

Terwijl ik naar huis loop, komt er een liedregel in me op: ‘Nog voordat je bestond, kende Hij je naam’. En ik bedenk: was er niet ook iets met een witte steen en een naam? Er flitsen nog meer woorden door mijn hoofd. Wat is Google dan handig: “Dit zegt de HEER, die jou schiep, die jou vormde: Wees niet bang, Ik heb je bij je naam geroepen, je bent van Mij! … Ik heb je bij je naam geroepen en je met een erenaam getooid, hoewel je Me nog niet kende… Al in de schoot van mijn moeder heeft de HEER mij geroepen, nog voor ze mij baarde noemde Hij mijn naam” (Jesaja 43:1, 45:4, 49:1).

Ik word gezien, God kent mijn naam en roept mij, heet mij welkom! Maar er is meer: ik krijg een nieuwe naam. Oude etiketten worden losgeweekt – Jezus vertelt mij wie ik werkelijk ben, één op één, heel persoonlijk: “Ik (Jezus) zal je een wit steentje geven waarop een nieuwe naam staat die niemand kent, behalve degene die het ontvangt” (Openbaring 2:17).

Maar het gaat nóg verder: “Ik (Jezus) zal op jou de naam schrijven van Mijn God en van de stad van Mijn God, het nieuwe Jeruzalem, en ook Mijn eigen nieuwe naam” (Openbaring 3:12).

Jezus verbindt Zijn naam aan de mijne. Als in een huwelijk: ‘Wil je, naast je eigen, unieke naam, ook Mijn naam dragen? Wil je voorgoed met Mij verbonden zijn?’ Bij Jezus word ik gezien. Ik ben welkom. Hij heeft voor mij een eigen plekje in zijn hart en huis, met mijn unieke, door Hem gegeven naam erop. Verbonden met Hem én met allen die ook Zijn naam dragen. Een betere werkplek is er niet.