•••

Er zijn periodes in mijn leven, dat ik me onzeker voel. Over mezelf of over mijn geloof dat misschien dood lijkt omdat twijfels het overschreeuwt. Of omdat ik het tegenovergestelde doe van wat tegen mijn geloof in God ingaat. Omdat liefhebben van God en van de ander als mezelf totaal niet tot zijn recht komt. Vaak kunnen dingen in het leven me behoorlijk overvallen. Situaties waarin ik zit en reageer op een manier die ik van mezelf niet ken en waarvan ik denk: “dit is niet oké.” Zulke momenten geven me een gevoel van machteloosheid. Het is een moeilijk en frustrerend proces. Herken je dat?

Ik moest denken aan het verhaal van Petrus. Wat een angst moet hij hebben ervaren toen Jezus werd opgepakt. De sfeer beklemmend zijn geweest door alle haat en boosheid. Ik geloof dat Petrus – toen hij zei dat hij Jezus niet zou verlaten – hij meende wat hij zei en dat het zijn intentie was om Jezus bij te staan en te beschermen. Maar Jezus kende zijn mensen en hij bereidde Petrus er op voor dat ook hij overmand zou worden door de heftige gebeurtenissen. Als er gevaar dreigt, handel je vanuit instinct en doe je het eerste wat er in je op komt.

Ook ik heb zo mijn overlevingstechnieken die ik inzet wanneer iets mij persoonlijk raakt. Mijn reactie gaat dan soms in tegen waar ik voor sta en wat ik geloof. En als dat gebeurt twijfel ik erg aan mijzelf en vind het lastig om mijn geloof te leven en ben ik geneigd om me bezig te houden met het dagelijkse leven en mijn geloof op een heel laag pitje te zetten. Maar ik weet ook uit ervaring dat God mij er daarna aan herinnert dat het gaat om mijn hart en niet om mijn daden. De dingen die ik doe en de wensen die ik heb komen voort uit goede intenties en ik deel hetzelfde verlangen naar goedheid in deze wereld met God. En toch kan ik in mijn doen en laten af en toe behoorlijk onhandig zijn. Op zulke momenten laat God mij zien dat er echt iets goeds in mij zit.

Eén van de manieren waarop het verhaal van Jezus en Petrus bij het vuur wordt belicht is dat Jezus Petrus corrigeerde vanwege de grote fout die hij maakte. Ik zie ook de andere kant. Ik denk dat Petrus erg in zijn hoofd zat en het zichzelf moeilijk kon vergeven hoezeer hij zijn grote voorbeeld en vriend had laten vallen. Ik denk dat Jezus hem daarom wees op zijn hart: tot driemaal toe. Wat zat er in het hart van Petrus? Liefde voor Jezus. En op basis daarvan kreeg hij een bediening waarin hij veel zou betekenen voor de mensen in de wereld.

Je kan de plank goed misslaan. Maar als je je daarvan bewust bent, betekent dit dat het goed zit in je hart. En daar is het waar God begint! Geloof jij in het beste in jezelf?