•••

‘Lead me on’ is een lied van Amy Grant dat me al jaren geleden inspireerde. Een zin die door de jaren heen van generatie op generatie werd gezongen door mensen in verschillende omstandigheden. Mensen die vanuit heftige omstandigheden naar God roepen: “leid me hierin verder.” Niet wetend of ze de dag nog verder zullen overleven.

Om eerlijk te zijn heb ik nooit een situatie meegemaakt waarbij ik me dagelijks afvroeg: “Ga ik deze dag overleven?” Dan ben je wel echt op God aangewezen. Zelfs van ongelovige mensen hoor je dat ze in bepaalde noodsituaties gaan bidden tot een God. In noodsituaties kom je erachter dat je zelf heel kwetsbaar bent. Maar kan je, ondanks dat je niet begrijpt waarom je in die moeilijke situatie zit en daar misschien boos over bent, dan ook in vertrouwen bidden: “Heer, leid mij verder?”

Hoewel ik het begrijp, raakt het mij als mensen in mijn omgeving God de rug toekeren. Na mijn doop heeft een gemeentelid mij een kaart gegeven waarmee zij haar bewondering uitte dat ik mij aan God heb vastgehouden onder moeilijke omstandigheden. Op de een of andere manier zag ze dat.

Precies een jaar geleden verhuisde mijn moeder vanuit mijn ouderlijk huis naar haar vriend. Mijn ouderlijk huis moest leeggehaald worden en ik kreeg ook mijn spullen die daar nog lagen. Ik herinnerde me dat ik met mijn toenmalige vriendin op mijn vroegere zolderkamer zat. Ik vertelde haar hoe erg ik had gestreden om God vast te houden. Rond mijn examenperiode gebeurden veel dingen: vriendschappen die ophielden, wrijving tussen mijn moeder en mij en een groot gevoel van eenzaamheid. Ik vond het leven met God moeilijk te begrijpen. Ik woonde in de Hoeksche Waard. En ik weet nog dat ik echt de neiging had om God definitief los te laten. Ik was er klaar mee. Maar ik ervoer ook hoe moeilijk ik dat vond. Wat had ik dan nog. Ergens ervoer ik dat het mijn Bron van bestaan was en ik daar niet zonder kon. Ik koos ervoor om passief af te wachten wat God van mij wilde in die situatie. Onbewust heb ik het stokje aan God gegeven. “Heer, leid mij verder want ik weet het niet meer.”

Anderhalf jaar later kwam ik in een begeleid wonen project terecht in Vlaardingen en maakte ik kennis met deze kerk. En ook sinds die tijd heb ik nog dikwijls diezelfde lastige momenten ervaren en weer moeten zeggen: “Heer, leidt mij verder!” Ik ben op diverse vlakken actief geweest in de kerk. Maar om eerlijk te zijn ben ik door persoonlijke omstandigheden en ook de huidige ontwikkelingen een beetje opgebrand. Maar door alles heen merk ik een dieper geloof. Als ik het lastig vind om te geloven dat iets kan ervaar ik een zekerheid dat God een weg gaat laten zien die uitkomst biedt. Misschien moeten we daarvoor onze politieke standpunten, onze meningen en angsten loslaten om deze belangrijke kern te kunnen ervaren. Want ik weet het niet beter en wij weten het niet beter.

Nu we samen collectief ingrijpende gebeurtenissen zoals de pandemie, de ontwikkelingen in Oekraïne en Rusland, de inflatie en misschien meerdere dingen die er nog bij komen meemaken, kunnen we samen als kerk ook naar God uitspreken: “Heer, leid ons verder.” Dan verwacht ik van God nog heel veel! Houd vol, laat Hem nooit los. En blijf vragen: “Heer, leid mij verder!”