•••

In ons dagelijks leven ontgaat het ons vaak. We zitten vast, gevangen in een cel waarvan we soms niet eens weten dat de tralies er zijn. We hebben de hoop op vrijheid opgegeven en zijn ons bewust of onbewust gaan schikken in ons gevangenisthuis. Een leven lang, lijkt het. En wat doen we dan? We proberen het zo comfortabel mogelijk te maken, natuurlijk.

Zo’n leven in gevangenschap is niet het leven dat we zouden moeten leiden. Niet in de eeuwigheid, maar ook niet hier en nu, in ons aardse bestaan. Dit is iets waarover ik diep heb nagedacht. Steeds vaker benader ik vraagstukken vanuit het perspectief van het vaderschap van God. Een vader wil immers het beste voor zijn kinderen, “want als jullie, slechte mensen, al goede gaven aan jullie kinderen geven, hoeveel te meer zal jullie hemelse Vader dan goede dingen geven aan wie Hem daarom vragen” (Mattheüs 7:11).

God schiep deze wereld en elke dag verklaarde Hij dat het goed was, zoals beschreven in Genesis. Deze goedheid en het verlangen naar vrijheid weerspiegelen Zijn genadevolle aard als Vader. Toen wij de weg van God verlieten, zond Hij Zijn Zoon Jezus Christus, die zowel de Weg, de Waarheid als het Leven is. Hij is de weg terug naar de oorspronkelijke goedheid en de vrijheid die daarbij hoort. Je krijgt het Leven en de Waarheid erbij. Jezus vertrok van deze aarde met de belofte van een spoedige terugkeer. En Hij kwam terug met kracht, zoals beschreven in Handelingen 2. Dit was het moment waarop Gods Geest werd uitgestort over eenieder die in Hem gelooft, waardoor de belofte van vrijheid werd bekrachtigd.

Nu rijst bij mij de vraag: waarom laten we onszelf dan nog steeds opsluiten, angstig maken, kleineren en beperken in dit leven? Jij bent Gods schepping, Zijn geliefde kind. Zou Hij jou niet het beste willen geven? Brood in plaats van stenen? Vrijheid in plaats van ‘comfortabel’ gevangenschap? Dat je samen met God aan het eind van iedere dag kan zeggen dat het goed is? Is dat wat God ons in Jezus Christus gegeven heeft dan niet echt?

Kun je het met me eens zijn dat het Christuspotentieel in jou, in de vorm van de Heilige Geest, geen gevangenschap kan verdragen? Het kan simpelweg niet samen. We zijn bevrijd, en we moeten ons daarnaar gedragen. Sta op in die realiteit en laat je niet neerdrukken. Je bent vrij.

Dan opnieuw de vraag, waarom gebeurt het ons dat we ons opgesloten, gevangen voelen? En zelfs dat we denken dat het niet anders is. Waarom? Doen we dat niet zelf, is het niet onze donkere kant, onze oude mens? Is er misschien iemand die jou en mij wil overtuigen dat vrijheid voor jou niet is weggelegd? Heb je daar per ongeluk toch naar geluisterd? Geloof je negatief nieuws makkelijker dan de Waarheid?
Laten we onze ogen openen voor de vrijheid die ons wordt geboden en ons niet langer gevangen laten houden door onze eigen beperkingen. Want in de woorden van Galaten 5:1: “Opdat wij echt vrij zouden zijn, heeft Christus ons vrijgemaakt. Houd dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen.”
Mag ik met je bidden?

Lieve God, Ik kom tot U in nederigheid en dankbaarheid voor de vrijheid die U mij hebt beloofd. Ik besef dat ik soms vastzit in de tralies van mijn eigen beperkingen en angsten, en ik verlang naar de ware vrijheid die alleen U kunt schenken.

Uw Woord herinnert mij eraan dat Uw Zoon, Jezus Christus, ons heeft vrijgemaakt. Hij heeft de deuren van gevangenschap geopend en ons de weg naar bevrijding getoond. Ik bid dat U mij de kracht geeft om die weg die Hij gebaand heeft te bewandelen, om mijn ketenen van twijfel aan U en aan mezelf en de angst die daarmee gepaard gaat, te verbreken.

Amen.