•••

Tijdens de opname van de NAZ:CAST podcast vragen wij altijd aan mensen wat de wereld zou missen als zij er niet zouden zijn. Los van het feit dat de meeste mensen daarbij altijd denken dat het gaat over de situatie als ze er niet meer zijn, merk ik dat ze het vaak lastig vinden om positief over hun eigen talenten te praten. In veel gevallen hebben ze de vraag met iemand anders besproken en verschuilen zich dan achter de mening van een ander: “Mijn partner zegt…” . Ergens begrijp ik dat wel. Het is ook iets in onze cultuur dat we bescheiden zijn. Calvinisme? Maar…

Met een vriend in de gemeente besprak ik dit. Ik deed het volgende gedachtenexperiment met hem en doe dat ook graag met jullie.

Stel je de volgende situaties voor:

1. We zijn bescheiden over onze talenten. We spreken er niet over en houden het voor onszelf. We handelen daar ook naar.
2. We beschouwen onze talenten als een cadeau van God en zijn er trots op dat we ze hebben en vertellen aan elkaar welke talenten we hebben en handelen daar ook naar.

Vraag je nu eens af hoe de wereld er na 5 jaar uitziet als we uitgaan van situatie één en hoe bij situatie twee. En welke situatie zou je dan kiezen?

Precies hierom denk ik dat deze vraag zo relevant is en dat we niet bescheiden hoeven te doen over onze talenten.

We kennen allemaal de gelijkenis over de talenten. Persoonlijk denk ik dat wanneer je bescheiden doet over je talent en er niet over praat en er niet naar handelt, je doet wat de knecht deed die er maar één kreeg. In feite begraaf je het om het ooit onaangeroerd terug te geven. Als je je er bewust van bent dat je een geweldig cadeau hebt gekregen, je het koestert, traint en verbetert, dan zal het groeien. Daarmee woeker je ermee, zoals de knecht deed met vijf talenten. Ik ben ervan overtuigd dat je zult floreren er plezier in zult hebben en het rendement zal er in velerlei vormen komen.

Denk niet dat je talent er niet toe doet. Uit de prekenserie ‘bewogen bewegen’ hebben we geleerd dat God grote dingen doet met ‘maar’ vijf broden en twee vissen. Het gaat er dus niet om dat wat jij doet groots en meeslepend is. Het gaat erom dat je begint en de eerste stappen neemt.

Met dit in het achterhoofd denk ik dat wanneer jij jouw talent inzet en ik het mijne en we geloven dat God ons aan elkaar gegeven heeft, er geen tekorten hoeven te zijn in de vrijwilligers voor de kerk. Immers, Hij heeft beloofd er een sluitend geheel van te maken. Dus als er tekorten zijn aan vrijwilligers, dan willen we dingen die Hij niet wil of nodig vindt, óf er zijn mensen die hun talent begraven hebben.

Daarom daag ik je uit: pak je cadeaus uit en dien de wereld met wat je van God gekregen hebt.