•••

Regelmatig verschijnt er nu een reclame van stichting SIRE op radio en tv.  Deze reclame roept op: “Vind je lichtpuntje, en durf te hopen”. Terecht concludeert men dat er vandaag velen angstig, bezorgd en wanhopig rondlopen en dat er juist nu hoop nodig is. Maar waar haal je die hoop vandaan?  Moet je die zelf creëren?  Gebaseerd op wat dan?  Dat is vragen om illusies.

We leven vandaag inderdaad in wel erg rare en angstige tijden! Elke week is er wel een “deskundige” die ons bang maakt voor een 3^e wereldoorlog, de ondergang van de mensheid of naderende ineenstorting van het leefklimaat op aarde.  Maar ook op kleine schaal, in de agressie in het verkeer en de enorme toename in criminaliteit zie je een neerwaartse spiraal.  En dan de groeiende armoede….En dat in Nederland!?!  Het lijkt overigens wel, alsof het rare chaotische weer van de laatste tijd wereldwijd een soort expressie van de planeet is van de tijd waarin wij leven.

Waar haal je je hoop vandaan? Uit een extra dosis positivisme?  Struisvogelpolitiek?  Vandaag leeft  onder evangelische, orthodoxe christenen weer de idee van “de Eindtijd” sterk op. De Eindtijdpredikers trekken weer volle zalen. Dat gebeurt al 2000 jaar, wanneer de dagen angstig worden.  Psychologen kunnen dat eenvoudig verklaren: het geloof dat het de in de Bijbel aangekondigde “ Laatste dagen” zijn geeft –  hoe raar ook –  weer hoop en het vertrouwen dat de dingen onder controle zijn vanuit Hogerhand. Zelf ben ik mijn geloofsweg, na mijn bekering, ook begonnen met de boeken van o.a.  Hal Lindsey en het “Eindtijdsgeloof”. Ik was ervan overtuigd.  Nu zie ik dat dat geloof vooral ook te maken had met mijn “Sitz im Leben” van toen. Toen mijn relatie met Jezus hechter en volwassener werd, verdween dat eindtijdgeloof steeds meer naar de achtergrond. Ik leek het minder nodig te hebben.  Mijn theologiestudie en later persoonlijk Bijbels onderzoek gaven een geheel ander licht op het thema en nu schaar ik mij onder die bijbelgetrouwe theologen die omtrent die eindtijd andere gedachten hebben –  gebaseerd op de Bijbel. Wie eerlijk met de tekst van de Bijbel durft om te gaan, ontdekt dat het bij de voleinding der wereld, zoals in het Grieks steeds wordt gezegd (“ eindtijd” is verzinsel van vertalers) om een mysterie gaat, wat zich niet zomaar laat verklaren door de zoveelste visie van een bijbelleraar. De eerste christenen zagen uit naar de voltooiing, de vervolmaking van Gods schepping, zoals ook Jezus had voorzegd. Niet iets om bang voor te zijn, maar hoopvol! En, om een dusdanige voleinding tot stand te brengen, moet eerst al het oude  sterven. Het Nieuwe kan enkel komen door het sterven van het oude.  Pijnlijk, maar noodzakelijk. Voor de apostelen was de dood van Jezus werkelijk het einde, in negatieve zin. Maar had Jezus niet gezegd, ”De graankorrel moet wel sterven, opdat zij vrucht kan dragen”? Daarmee werd de Opstanding van Jezus de allergrootste Bron van hoop en Gods garantie (zo wordt het in de Bijbel ook genoemd) van een goede, grandioze afloop van het verhaal mensheid en planeet aarde.

Ik weet niet waar anderen hun hoop vandaan halen, maar ik haal hem liever uit de Boodschap van Pasen!

Gezegend Paasfeest!