Deze column schrijf ik op stille zaterdag. De dag na Goede Vrijdag, de dag voor Pasen. Wat een dag vol tegenstrijdigheden. Aan de ene kant de vreugde om de zonden die ons dankzij onze Heer vergeven zijn. Aan de andere kant het verdriet om hoe Jezus heeft moeten lijden – en met hem onze Vader, onze God – door en voor ons. Ongelofelijk wat een wonder. Onvoorstelbaar hoe God in één keer alles omdraaide en ons een toekomst heeft gegeven, vrijgemaakt van zonde en het kwade.
Wat doen wij hiermee? Zijn wij in staat om dat ongelofelijke cadeau aan te pakken en te leven in vrijheid, wetend dat Hij het voor ons volbracht heeft of kunnen we dat (nog) niet en twijfelen we of geloven we het eigenlijk niet? Veel mensen vinden zichzelf niet goed genoeg en denken dat het wel voor een ander is maar niet voor hen. Ik zou het wel van de daken willen schreeuwen: “Ja, ook voor jou ja, voor iedereen! Je hoeft het cadeau alleen maar aan te pakken en te aanvaarden. DOEN DUS!”
Wat doen we ermee in ons leven en vooral ook naar elkaar? Zijn we in staat om vrij te zijn en als er dingen spelen die bespreekbaar te maken? Zo kreeg ik naar aanleiding van de afgelopen jaarvergadering van sommige mensen te horen dat zij weer hadden gehoord dat er wat onvrede was, dat het geen zin had om je zegje te doen en je mening te geven “want daar gebeurde toch niks mee en de bestuursraad doet toch wat ze zelf wil”. Daar schrok ik best wel van, wij (de bestuursraad) zijn net als het kinderwerk, het ouderenwerk, het muziekteam, het geluids- en techniekteam, het pastoraalteam en alle andere leden, gewoon vrijwilligers die samen de kerk en onze Heer willen dienen. Er is geen hiërarchie. Alleen maar samen. Want samen zijn we de Kerk van de Nazarener Vlaardingen en samen proberen we al die zaken die moeten worden uitgevoerd te doen. Ieder heeft zo zijn eigen rol en samen maken we het compleet.
Daarom een oproep: als je denkt dat iets anders of beter kan, als je je niet gehoord voelt, je je ideeën kwijt wilt of gewoon een gesprek wilt: kom langs, schiet ons aan of maak een afspraak.
“Samen” is het woord waar het hier om draait. Samen willen groeienis wat ons voor ogen staat. Dat betekent soms een stevig gesprek, soms teleurstelling, soms even slikken… maar weet dat het voor ons allemaal geldt. Groeien doet soms pijn en beter worden gaat soms samen met moeite. Weet echter dat we er samen voor gaan, samen een gemeenschap vormen, waar we onze Heer kunnen dienen en steeds weer nieuwe mensen bereiken die Jezus nog niet kennen of Hem vergeten zijn.
Broeders, zusters, vrienden en vriendinnen laten we hier samen aan werken.