Samenvatting

Durf te vragen …
Dat kun je op meerdere manier opvatten en Dennis had het ook over verschillende manieren. Het eerste waar ik aan moest denken was hoe ik als kind super nieuwsgierig was. Ik wilde alles weten en stelde zoveel vragen. Helaas kreeg ik ook vaak het deksel op mijn neus. `Nieuwsgierig aagje´ was geen vriendelijke term. Ik leerde dat het niet goed was om nieuwsgierig te zijn. Vele jaren later, in mijn opleidingen, leerde ik dat oude ´talent´ weer aanboren en dat helpt me enorm in mijn werk. Ik ben bijvoorbeeld zo nieuwsgierig naar jullie verhalen, naar de patronen die je helpen en die je belemmeren, dat ik er alles over wil weten. Daarin gaat het natuurlijk nìet om mij, maar om het effect van mijn vragen. Hopelijk helpen die jou naar andere perspectieven en inzichten. Nieuwsgierigheid heeft een belangrijke functie.
Werkelijk durven vragen, of anders gezegd: nieuwsgierig zijn, betekent dus ook open staan voor alle mogelijke antwoorden. Dus niet komen met je eigen antwoord. Ik las vandaag nog ergens op Facebook: ‘het is moeilijk om de stem van God te verstaan als je al zeker weet wat Hij gaat zeggen’.
Durven vragen vanuit een ander perspectief gaat om het durven vragen om hulp, vanuit het besef dat je niet alles alleen hoeft te doen. Leren dat hulp vragen niet per definitie een belasting is voor de ander (en dat je daar sowieso niet verantwoordelijk voor bent!), maar de ander juist ook de kans krijgt om als Jezus voor jou te zijn. Als niemand in de gemeente om hulp of aandacht of begeleiding of gebed durft te vragen, zijn Heleen (diaconie) en ik (pastoraat) werkloos. En hoewel ik het zelf ook niet altijd gemakkelijk vind, hoop ik dat we weer en meer leren vragen, zodat we in verbondenheid kunnen groeien.
Het bijbelverhaal van deze preek (de vermenigvuldiging van het brood en de vis in Johannes 6) laat veel zien over hoe Jezus met vragen omgaat. En over hoe wij dat niet automatisch hetzelfde doen. Jezus stelt een vraag. Filippus doet een aanname. Jezus hoopt op inzicht. Filippus denkt dat informatie van hem verwacht wordt. Als Andreas een wedervraag stelt, dan gaat Jezus over tot actie. In het verhaal is er een vraag, of een nood zou je kunnen zeggen: er is eten nodig voor duizenden mensen en er is niet genoeg. Vijf broden en twee vissen. En vanuit dat ‘niet genoeg’ gaat Jezus uitdelen en gaandeweg blijkt er meer dan genoeg voor iedereen – precies wat iedereen nodig heeft. En er blijft  nog over ook. Dat wat er is, is niet genoeg, maar in Jezus wordt het meer dan voldoende.
Dus Dennis daagt ons uit om in onze moeites, in de situaties van ons leven, nieuwsgierig te zijn, open te staan voor alle mogelijke antwoorden en om om hulp te durven vragen als dat nodig is. En, om niet in de laatste plaats, bij God te komen en te vragen om inzicht, om te vertrouwen dat dat wat we nodig hebben al hìer is, in jou – door Hem. We worden uitgenodigd om, door te vragen, te putten uit de onuitputtelijke bron van levend water in jou. Dat wat als niet genoeg voelt (niet genoeg draagkracht, uithoudingsvermogen, niet genoeg inzicht, niet goed genoeg… wat dan ook) zal door Hem tot meer dan voldoende gemaakt worden.
Dat is misschien wel ten diepste wat pastoraat is: samen zoeken naar hoe God in jou aanwezig is, aan het werk is, en je daaraan overgeven en Hem daarin volgen.
Wat is jouw vraag? Durf je hem te stellen?