Samenvatting

In een wereld die steeds meer lijkt te breken, heerst het idee dat als wij het niet redden, alles verloren gaat. We moeten het fixen, verdedigen, herstellen — maar Paulus schrijft in 2 Korintiërs 4: “Wij verkondigen niet onszelf, wij verkondigen dat Jezus Christus de Heer is.” De kern van zijn boodschap: wij zijn niet gebroken, want Jezus is Heer.

Paulus en Jezus stellen eigenlijk dezelfde vraag: “En jullie, wie zeggen jullie dat Ik ben?” In een wereld vol ‘superapostelen’, leiders en influencers die imponeren met kracht, succes en zelfvertrouwen, is dat een confronterende vraag. We raken gemakkelijk onder de indruk van sterke figuren, maar vergeten dat onze Redder juist kracht toont in zwakheid. Jezus liet zich breken, gaf zichzelf — en brak daardoor de macht van de dood. Dat maakt Hem niet een zwakke, maar juist een ongebroken Redder.

Tegenover Jezus’ zelfgave staat de logica van het imperium: macht boven dienstbaarheid, winnen boven vergeven, indruk maken boven trouw. Diezelfde logica zit niet alleen in wereldmachten, maar ook diep in onszelf. Daar heet de keizer Ego. Heer Ego fluistert: “Je hebt niemand nodig. Bewijs jezelf. Jij telt, de ander niet.” Dat lijkt onschuldig, maar het produceert hel op aarde: eenzaamheid, prestatiedruk, ongelijkheid, geestelijke kramp, verdeeldheid. Jezus noemt dat niet leven, maar gevangenschap.

Maar dan, midden in de wereld van Caesar en Ego, klinkt de belijdenis van Petrus: “U bent de Messias, de Zoon van de levende God.” En Jezus zegt: “Op die rots zal Ik mijn kerk bouwen, en de poorten van de hel zullen haar niet overweldigen.” Die uitspraak betekent niet dat de kerk moet overleven tegen de hel, maar dat ze geroepen is om erdoorheen te breken. Want poorten zijn er om iets buiten te houden — en Jezus zegt dat ze het niet zullen houden! De kerk is dus geen vesting die zich terugtrekt, maar een beweging die de hel plundert met liefde, genade en hoop.

We plunderen de hel…
– door mensen te ontmoeten in hun eenzaamheid, zoals Jezus nabij is.
– door bevestiging te spreken: “Jij bent een kind van de Allerhoogste.”
– door stem te geven aan kwetsbaren en onrecht te doorbreken.
– door verzoening te brengen waar muren staan.
– door zorg te dragen voor schepping en mens.
– door bekering: het loslaten van Ego en kiezen voor afhankelijkheid van Jezus.

Daar begint de hemel op aarde. Daar bouwt Jezus zijn kerk — niet met macht, maar met genade. Want de hel plunderen is koninkrijk bouwen.

 

Gespreksvragen:

1. Waar merk jij de stem van “heer Ego” in je eigen leven – en hoe kun je daar anders naar leren luisteren?

2. Wat betekent het concreet dat Jezus’ kerk “de poorten van de hel” niet alleen weerstaat, maar er dwars doorheen breekt?

3. Hoe kun jij in jouw omgeving “de hel plunderen” — door hoop, genade of nabijheid te brengen waar duisternis heerst?