Samenvatting

De preek begint met de paradox van de naam “Goede Vrijdag”. Hoe kunnen we een dag waarop Jezus intens lijdt, “goed” noemen? Het is juist deze spanning tussen lijden en goedheid die centraal staat. De gebeurtenissen beginnen met het Laatste Avondmaal, op Witte Donderdag. Jezus deelt de maaltijd met zijn discipelen – een teken van iets nieuws: een nieuw verbond, een nieuwe bevrijding. De leerlingen begrijpen misschien nog niet wat er gaat gebeuren, maar ze voelen dat er iets ingrijpends op komst is.

In de tuin van Getsemane bidt Jezus. Hij is diep bedroefd, bang en vraagt God of de lijdensweg aan Hem voorbij mag gaan. Drie keer bidt Hij met dezelfde woorden. Deze herhaling leert ons iets over gebed: dat we mogen blijven bidden, blijven vragen, en dat volharding erbij hoort. Maar Jezus’ gebed leert ons ook dat niet elk gebed verhoord wordt zoals wij dat hopen. Jezus wilde het lijden niet, maar onderwierp zich aan Gods wil. Zijn “ja” tegen God was het echte antwoord – en dat werd wél verhoord.

Na het gebed lijkt Jezus gesterkt. In Lucas lezen we zelfs dat een engel Hem kracht gaf. Hij kreeg niet wat Hij vroeg, maar wél de kracht om het te doorstaan. Dat zien we ook terug in het leven: het lijden wordt ons niet altijd bespaard, maar we kunnen wel kracht krijgen om het te dragen.

Dan komt de moeilijke theologische vraag: was het Gods wil dat Jezus moest lijden? De God van liefde heeft het lijden van Jezus niet actief gewild, maar wel wist dat het zou gebeuren. God maakte er iets goeds uit – de redding van de mensheid. Zo is het lijden van Jezus niet zinloos, maar getransformeerd door Gods liefde. Niet het kruis zelf, maar de liefde die zich uitstrekt tot op het kruis, maakt Goede Vrijdag goed.

Ook in ons eigen leven kan lijden soms vrucht dragen. Niet dat het goed is, of dat God het zo wilde, maar het kan worden omgevormd tot iets goeds. De preek geeft voorbeelden van mensen die door groot verlies juist hun roeping of verdieping in geloof vonden. Tegelijk blijft er ruimte voor lijden dat volkomen zinloos is – niet alles krijgt betekenis, en dat hoeft ook niet.

Toch eindigt het verhaal in hoop. Jezus roept aan het kruis: “Het is volbracht.” Daarmee is het lijden niet verheerlijkt, maar overwonnen. In het licht van Pasen mogen we geloven dat lijden en dood niet het laatste woord hebben. Dat is de kracht en belofte van Goede Vrijdag: het lijden van Eén, wordt het begin van genezing voor velen.

3 Gespreksvragen

1. Welke betekenis heeft het gebed van Jezus in Getsemane voor jouw eigen gebedsleven?
   Wat herken je in Zijn strijd, angst, of overgave?
2. Hoe ga jij om met lijden in jouw leven of dat van anderen?
   Kun je voorbeelden noemen van lijden dat, hoe pijnlijk ook, tot iets goeds leidde?
3. Wat betekent voor jou de uitspraak ‘Het is volbracht’?
   Hoe geeft dit hoop, zelfs als jouw situatie niet verandert?