Samenvatting

In deze preek uit de serie Shift Happens verkent Dennis de verschuiving van godsdienstig werknemerschap naar het leven als erfgenaam in Christus. Uitgangspunt is Paulus’ brief aan de Galaten, waarin hij uitlegt dat gelovigen niet langer slaven zijn, maar kinderen en erfgenamen van God (Galaten 3:25–4:11). Maar Paulus maakt zich zorgen: de Galaten zijn goed begonnen, maar onderweg verworden tot religieuze werknemers die vastlopen in rituelen en regels. Hun vuur is gedoofd, hun relatie verwaarloosd. Ze werken nog, maar wandelen niet meer met Jezus.

Dennis vergelijkt dit met wat hij in de kerk ziet gebeuren: mensen die begonnen met vuur, betrokken raakten, maar gaandeweg opbranden. Ze blijven doen, maar de relatie verdwijnt naar de achtergrond. Uiteindelijk raken ze vervreemd van het geloof, haken af, en wijten het aan omstandigheden of anderen. Maar de kernvraag blijft: hoe is het tussen jou en Jezus?

De preek roept op om niet in die valkuil te stappen, maar terug te keren naar de plek waar je thuishoort: als geliefd kind aan de tafel van de Vader. Het verhaal van Mefiboset (2 Samuël 9) illustreert dit krachtig. Ooit woonde hij als kleinzoon van Saul in ballingschap en schaamte, maar David roept hem terug – niet als knecht, maar als gast aan tafel, als zoon van zijn vriend. Zo doet God dat ook met ons: Hij zoekt, herstelt, en herinnert ons aan onze ware identiteit.

Jezus klopt aan de deur (Openbaring 3:20), niet om je aan het werk te zetten, maar om samen te eten – relatie, geen religie. De Geest in ons roept “Abba, Vader”, ook als wij die woorden niet meer durven zeggen. Want we zijn geen werknemers die ontslag nemen, maar kinderen die thuishoren. En als kinderen zijn we erfgenamen. Op onze plek gezet. Shift happens!

 

Gespreksvragen:

1. Waar herken jij het verschil tussen ‘werken voor Jezus’ en ‘wandelen met Jezus’ in je eigen leven?
2. Is er een moment geweest waarop jij je geloof meer als plicht dan als relatie bent gaan beleven? Wat speelde daarin mee?
3. Wat zou het concreet betekenen om jezelf opnieuw als ‘erfgenaam aan tafel’ te zien, in plaats van als ‘werknemer aan het werk’?