Samenvatting

De kern van de preek van deze zondag was voor mij dat wij allemaal nòdig zijn om het grote verhaal van Jezus in de wereld te brengen en zo Zijn Koninkrijk zichtbaar en ervaarbaar te maken voor iedereen.

Dennis vertelde het verhaal van hoe Jezus naar de overkant van het meer gaat (Marcus 5:1-18), naar het land van de Gerasenen. Niet Zijn eigen volk dus. Naar mensen die nog niet van Hem gehoord hebben. Jezus bevrijdde daar een man van Zijn legioen aan demonen. Anderen die daar getuige van waren, vertelden rond wat er gebeurde en dat riep blijkbaar weerstand op; zij wilden dat Jezus zou vertrekken. De bevrijde man zelf wilde juist graag bij Jezus blijven, maar kreeg de opdracht om in dat gebied te gaan vertellen wat hem was overkomen. Als Jezus dan in Marcus 7 opnieuw in dat gebied komt (in de Dekapolis) wordt alles wat Jezus doet als goed bezien. De getuigenis van de man heeft velen daar voorbereid op Jezus zien voor wie Hij werkelijk was.

Een persoonlijke ervaring met Jezus drijft de man tot een missie: over Hem vertellen. En dat leidt tot meer mensen die bij Jezus willen zijn. Dat stelt ons de vraag: wat was/is jouw persoonlijke ervaring met Jezus, hoe / waar / wanneer getuig jij daarvan, zodat anderen voorbereid worden op Hem?

Bij Jezus horen, Hem leren kennen, Zijn Geest ontvangen, zegt Paulus, heeft als doel dat we vrucht dragen. In Galaten 5:22-23 zegt Paulus: “Maar de vrucht van de Geest is: liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing.” Dat is hoe de ervaring van God, van Jezus, ons verandert; er komt meer liefde, meer vreugde, meer vrede, meer geduld, meer vriendelijkheid, meer goedheid, meer geloof, meer zachtmoedigheid en meer zelfbeheersing in ons tot bloei. Wederom is de vraag: hoe / waar / wanneer getuig jij daarvan, zodat anderen worden voorbereid op Hem?

Zo leidt een ervaring tot een missie, die weer leidt tot ervaringen … net zoals ontvangen mag leiden naar geven, wat weer leidt tot ontvangen. En zo groeien we zelf door anderen te laten groeien enzovoorts. In die cirkel danst de liefde!

Tot slot moest ik steeds denken aan een uitspraak van “God” in de film Evan Almighty. Wij zijn geneigd te denken aan groeien in liefde als een soort verandering in ons gevoel. Ik moet wachten met aardig doen tegen die moeilijke collega tot ik het ook van binnen voel. Ik moet wachten tot God mijn hart verandert ten opzichte van die persoon die iets naars gedaan heeft, voor ik haar kan vergeven. Maar zo is het niet. Morgan Freeman, in de rol van God, zegt dit:

“Als iemand bidt om geduld, denk je dat God hem geduld geeft? Of geeft Hij meer kansen om geduldig te zijn? Als mensen bidden voor moed, geeft God hen dan moed, of meer situaties om moedig in te zijn? Als iemand bidt om voor meer verbinding binnen haar gezin, denk je dan dat God iedereen vervult met warme, knuffelige gevoelens, of denk je dat Hij hen meer kansen geeft om van elkaar te houden?”

We groeien door te delen en door het te doen. We groeien in de ervaring. We groeien tijdens de missie. Dat is waar het om gaat.
Dus wat ervaar jij? Wat deel jij? Wat doe jij? Hoe werken we samen voor Jezus?