OVER DE TIJDGEEST :: Fatalisme
Samenvatting
Dennis begon in zijn laatste preek van deze serie over hoe fatalisme vaak voortvloeit uit (onder andere) een gevoel van machteloosheid. We zien zoveel ellende in de wereld en we hebben het gevoel dat we daar niets aan kunnen doen en geven het daardoor op. De tijdgeest die ons dan voorhoud ‘alles gaat toch naar de knoppen, dus haal er vandaag nog maar uit wat er inzit en je hoeft niet aan morgen te denken, want wie weet is die er wel niet meer’.
En, voor de duidelijkheid, ik ben niet perse tegen leven alsof het je laatste dag zou kunnen zijn; als we dat echt doen, voelen we ons vaak dankbaarder voor de kleine dingen, durven we uit onze comfort zone te komen en maken we er echt het beste van. Maar wetend dat morgen wel komt, maakt dat we toch ook de wijsheid nodig hebben om niet in één dag al je geld er doorheen te jagen bijvoorbeeld. Of om gezond te leven, zodat je lijf zo lang mogelijk mee gaat.
Misschien gaat fatalisme niet alleen over machteloosheid, maar ook soms over gemakzucht en korte termijn-denken. Als alles toch naar de knoppen is, hòef je immers ook geen goede lange termijn-keuzes meer te maken en dat vinden veel mensen erg fijn. Dan hoef je geen rekening te houden met de slechte verdeling van rijkdom in de wereld, dan hoef je geen wijze keuzes te maken om voor het milieu te zorgen, dan hoef je vandaag geen gezonde keuzes te maken die je pas in de toekomst zouden kunnen dienen – of sterker nog, al helemaal niet ten bate van de generaties die na ons komen, want dan is alles allang kapot…
Wat een vreselijk beeld voor onze jeugd…
En dan heeft menig kerk ons dat ook eens bevestigd; onze liederen doen het vaak nog. Na dit leven wordt het beter, dit leven is een drama, hier valt nooit meer wat goeds van te maken, dus hou vol en uiteindelijk komt het goed … in de hemel. Ik kom niet uit ‘zware’ kerken, maar heb het toch ook gewoon zo geleerd.
Tot het boek “Verrast door hoop” van Tom Wright (aanrader!)… door zijn werk werd me pas echt duidelijk, dat wat Jezus hier kwam doen en vertellen en ons kwam leren gaat over déze wereld. Mensen van toen waren niet bezig met het eeuwig leven als een leven na dit leven. Natuurlijk dachten ze daar vast ook wel over na, maar de kern van ‘eeuwig leven’ ging over leven in Gods Koninkrijk HIER!
En hoe mooi dat onze Wesleyaanse leer ons aanmoedigt, gelooft dat wij deel zijn van dat proces. Dat wij nieuwe schepping zijn en actief mee mogen doen in het steeds opnieuw creëren daarvan. Wat een wonder is dat. Niets ligt vast, behalve de goede uitkomst!
Dus… geef niet op. Wij hebben een hoop die zeker is. Niet (alleen) op de hemel, maar vooral op Jezus aan het werk hìer. Op Gods Koninkrijk wat hìer onthuld mag worden. Op jouw taak daarin, jouw roeping om Hem te volgen en mee te doen. Om zichtbaar te worden als kind van God.
Dennis sloot af met Psalm 23. Wat mij altijd raakt is die één na laatste regel: ‘geluk en genade volgen mij, alle dagen van mijn leven’. Wat jou volgt, ligt dus niet in de toekomst, maar haalt je in, als je even stil staat.
Hoe sta jij vandaag even stil bij God? Bij Zijn geluk en genade die jou in willen halen: hìer vandaag. Hoe ben jij deel van het radicale optimisme, wat gelooft dat de wereld hìer beter aan het worden is, hoe wil en kan jij daar aan mee doen – gewoon maar in het hele kleine? En hoe draag jij mee/bij in onze gemeente, die precies daartoe geroepen is?