Als we in organisaties projecten evalueren, dan is één van de zaken die uit zo’n evaluatie volgt in veel gevallen “gebrek aan communicatie”. En voor de volgende keer wordt dan een soort communicatieprotocol af gesproken. Iets in de trant van “jij stuurt mij elke week een e-mailtje met een update”. Dan is het opgelost…denken we.

Het gebeurt niet alleen in organisaties, maar vaak ook in de privésfeer. Want wat als de communicatie in onze relatie of in onze vriendschappen niet is wat het zou moeten zijn? Welke oplossing kiezen we dan? Vaak proberen we dan ook een vaste afspraak te maken om, bijvoorbeeld eens per week, tijd voor elkaar vrij te maken. Is dat optimaal?

Dit heeft mij een tijdje beziggehouden. Is dat e-mailtje of de wekelijkse afspraak niet gewoon symptoombestrijding? Ligt de oorzaak niet dieper? Nadat ik hier enige tijd mee bezig was kwam het inzicht dat de diepere oorzaak van gebrek aan communicatie in veel gevallen een gebrek aan bezieling is. Immers “waar het hart vol van is, loopt de mond van over”. Het is een bekend spreekwoord dat zijn oorsprong in de bijbel vindt, namelijk Mattheüs 12:34 en Lucas 6:45. Hoewel de context gaat over de farizeeën die zich negatief uitlieten, is er de logica dat we graag spreken over zaken die ons hart raken. Je zou een academische discussie kunnen volgen of je hart en ziel hetzelfde zijn. Maar laten we eens bedenken hoe je zou communiceren als je met hart en ziel verbonden bent aan waarover gecommuniceerd wordt. Is er dan gebrek aan communicatie?

Als ondernemer, maar ook in mijn werk in de kerk en eerder ook in de opvoeding van onze kinderen, ben ik altijd op zoek naar motivatie van binnenuit. Vanuit je hart en ziel. Als je dingen doet uit overtuiging, omdat je erbij betrokken bent, er het nut van inziet, dan doe je die dingen anders. En ook zal je er anders over communiceren. Ik geloof er helemaal niet meer in dat we dingen moeten doen, omdat ze nu eenmaal moeten. Regels om de regels. Werk omdat het zo hoort. Zo zijn er vaders en moeders die zeggen “omdat ik het zeg”, dominees die zeggen “er staat geschreven”, of bedrijven waar gezegd wordt “zo doen we het hier al jaren”. Als er geen betere argumenten zijn, laten weer ar dan direct mee stoppen. Ik hou ervan om vanuit inspiratie mensen te motiveren.

Onlangs kwam ik onderstaande uitspraak tegen die mij als (zee)zeiler, maar ook gewoon als mens en ondernemer enorm aansprak:

“Wanneer je een schip wilt gaan bouwen

Breng dan geen mensen bijeen

Om timmerhout te sjouwen

Of te tekenen alleen

Voorkom dat ze taken ontvangen

Deel evenmin plannen mee

Maar leer eerst mensen verlangen

Naar de eindeloze zee”

(Antoine De Saint-Exupéry)

Ik weet niet welk schip jij aan het bouwen bent en waarnaar je verlangt. Maar als je schepen aan het bouwen bent zonder dat je verlangt naar de zee, is dat wellicht iets om een vraag bij te stellen. Zit je in een commissie of raad, omdat het moet of anderen dat van je verwachten? Doe je werk, zonder dat je op hartsniveau ermee verbonden bent? Dan loop je de kans dat je vroeg of laat het verwijt krijgt dat je er niet voldoende over communiceert. Pas dan niet je communicatie aan, maar werk aan je verbinding. En dat betekent zeker ook dat soms rotklusjes gedaan moeten worden, je moet volhouden en trouw zijn, maar je weet waarvoor je het doet. Zo’n boot bouwen is écht werk! Maar als je straks de zee op kan!

De meest inspirerende mensen leven een bezield leven.