...thuis verder!

Velen hebben het moeilijk om in hun leven God te zien. Drie aspecten die daarmee te maken hebben komen we in de zoektochten van mensen het meest tegen.

1. Maria zocht naar een dode Jezus maar die had ze niet nodig (Johannes 20:11-18). Het was de levende Jezus die naar haar zocht die zij nodig had. Velen zoeken in hun leven een Jezus die ze zelf hebben gemaakt zoals ze Hem graag zouden willen vinden. De teleurstelling is dan altijd groot als deze Jezus niet blijkt te bestaan. Dus je mag je realiseren dat alles wat je hebt geprobeerd te vinden, al dit wat opeens leeg bleek te zijn, niet betekent dat het echte ergens daarbuiten niet bestaat. Dat het graf leeg was betekent vooral één ding: dat je op de verkeerde plaats keek.

2. De discipelen zitten opgesloten in een kamer als gevangenen van hun eigen angst (Johannes 20:19-23). En misschien was jouw leven een leven van pijn en teleurstellingen, waardoor je vervolgens de deuren tot je leven hebt afgesloten. Maar probleem is dat je waarschijnlijk degene buitensluit die je eigenlijk zou moeten uitnodigen. God, die nooit iets heeft gedaan om je pijn te doen, nooit een belofte heeft gebroken, nooit heeft gelogen en je nooit in de steek heeft gelaten. Jezus verscheen gewoon ongeacht de gesloten deur.

3. Thomas had het allemaal gemist (Johannes 20:24-31). In plaats van verantwoordelijkheid te nemen dat hij God had gemist legt hij de lat gewoon hoger voor wat God zou moeten doen om Hem te laten geloven. Dit is wat we vaak doen. We doen alsof we God misten omdat Hij niet kwam opdagen. Maar het is moeilijk te accepteren dat we God misschien hebben gemist omdat wij niet kwamen opdagen.

Je zou kunnen denken dat dit verhaal vooral gaat over wat wij verkeerd doen in onze zoektocht – Maria zoekt naar een dode Jezus, de discipelen sluiten hun deuren, en Thomas weigert te geloven zonder zelf te hebben gezien. Maar dit verhaal gaat ook over wat Jezus doet in onze zoektocht – Hij noemt Maria haar naam. Hij komt door de muur en stelt de discipelen gerust. Hij komt opnieuw en laat zijn wonden zien.

Belangrijk is ook dat Maria wel zocht, ook al was het op de verkeerde plaats. De discipelen kwamen wel bij elkaar, ook al was het achter gesloten deuren. En Thomas kwam wel opdagen een week later, ook al had hij zijn twijfels. Het zijn soms onze kleine stappen in geloof en Gods grote genade die ons daar ontmoet. De teleurstelling dat de dode Jezus er niet meer was, dat de deur op slot moest, dat de ontmoeting met Jezus gemist was, had niet het laatste woord. Dus kijk op de juiste plaats. Sluit je niet af in angst. Kom opdagen en geloof. Hij is er al.

1. Wat zijn momenten in je leven waar je van zou zeggen dat je op de verkeerde plaats keek naar God en de teleurstelling achteraf groot was? Deel met elkaar.
2. Herken je het gevoel dat je niemand meer kan vertrouwen omdat één iemand je heeft gekwetst? Waar was je misschien bang voor? Herken je ook dat je datgene wat mensen je hebben aangedaan vervolgens op God projecteerde?
3. Leg je de lat soms ook hoger voor God? Dat Hij meer zou moeten doen zodat jij kunt geloven? Wat is de reden dat we soms in twijfel afhaken?