...thuis verder!

Elia beweegt van crisis naar crisis. En dit verhaal begint met een belangrijk levensprincipe dat we vaker in de Bijbel tegenkomen: Alleen omdat God je gisteren iets specifieks gaf betekent niet dat het ook dat is wat je morgen nodig hebt. Elke crisis zijn ook keuzemomenten die onze toekomst zullen bepalen. Dus we moeten niet blijven hangen aan wat gisteren werd gegeven en verder gaan. We moeten de crisis vertrouwen.

Het verhaal beeld verder de realiteit van het leven uit dat we in onze crisis altijd mensen zullen ontmoeten die ons wel met een deel van onze nood kunnen helpen maar met een andere nood niet omdat dit juist hun eigen crisis is. Niemand kan alles voor je zijn in jouw crisis.

Elia had water nodig en dat had ze. Te eten had ze niet. Maar dat was waar Elia weer mee kon helpen. Niemand kan alles voor je zijn maar keer je niet te snel af van iemand die niet alles voor je kan zijn, want het zou zomaar kunnen dat je ook iets, niet alles maar iets, voor die ander kan betekenen en dan komt God opdagen.

De volgende crisis in dit verhaal is dat de zoon van de weduwe ernstig ziek werd. De vraag is vaak of God er een bedoeling mee zou hebben. Maar dit is niet Gods bedoeling want dat zou hem een meedogenloze God maken. Maar nu wordt het ingewikkeld: Hoewel Hij, God, er geen bedoeling mee heeft en het doelloos lijkt kun jij er wel voor kiezen om er betekenis aan te geven. De crisis dus niet verspillen. Want elke crisis maakt je of breekt je. En als we dan de crisis moeten vertrouwen dan is het dat wij ondergaan wat de crisis blootlegt.

Elke crisis roept boosheid op. Goed boos zijn betekent dat onze boosheid daar naartoe gaat waar deze mag en kan zijn. Elke crisis en tragedie brengt de pijnlijke waarheid naar boven dat wij weinig controle hebben over dingen en dat maakt ons boos. De weduw is boos op Elia en Elia is boos op God. Je mag je boosheid bij God brengen. Want als je God buitensluit waar moet je dan wel naartoe met je verdriet en boosheid? God is God genoeg om je boosheid en eerlijkheid aan te kunnen.

We hebben geen controle over de droogtes van het leven. We hebben weinig controle over de omstandigheden van de crisis en de oplossing ervan. Er is maar één ding wat jij kunt controleren: Het enige wat je kunt controleren is wie jij wilt zijn tijdens de crisis.

Terwijl God de crisis niet heeft veroorzaakt kun je ervoor kiezen deze betekenisvol te laten zijn en Hem toe te laten in de diepte van jouw bestaan waar eigenlijk niemand mocht komen. En ook daar kies dan ervoor om iemand te zijn die erop vertrouwt dat God werkt, een keuze voor een hoopvolle toekomst.

1. Elke crisis is een keuzemoment. Herken je dit? Welke keuzes had je tijdens een crisis? En zijn er dingen waarvan je denkt dat je achteraf anders had willen kiezen? Deel met elkaar.
2. Lijden als doelloos te ervaren is moeilijk. God heeft er geen bedoeling mee. Gelet op jouw eigen situatie, hoe kun je wel betekenis geven aan lijden dat je misschien op dit moment moet ondergaan? Welke betekenis zou je eraan willen geven?
3. Boosheid is ook eerlijkheid: “Als ik heel eerlijk ben dan …🤬!” Eerlijkheid is een belangrijke waarde in elke relatie, ook die met God. Durf je eerlijk te zijn tegen God?
4. Het enige wat je kunt controleren is wie jij wilt zijn tijdens de crisis. Wie wil jij zijn?
5. Maak een kort rondje en deel met elkaar hoe de preek heeft bijgedragen aan je verlangen om goed lief te hebben van God, naaste, en jezelf, omwille van de wereld.