...thuis verder!

In 1 Korintiërs 1:18-31 wil Paulus dat we begrijpen dat als we het evangelie leven en verkondigen het er gewoon altijd raar uitziet en klinkt. Maar als we nadenken over de hele boodschap van de Bijbel dan zou het ons niet moeten verbazen hoe raar vervolgens de boodschap van het kruis is.

Gods verhaal van verlossing begint in Genesis 12 waar Hij een 100 jaar oude man en een 95 jaar oude vrouw gebruikt die geen kinderen kunnen krijgen om een volk op te richten. Dat volk kwam uiteindelijk in slavernij terecht en de wijsheid van de wereld zegt dat God aan de kant van de winnaar staat. Maar God staat aan de kant van een stamelende profeet. God staat aan de kant van de onderdrukten. God hoort de jammerklachten van degenen die pijn lijden. En God zal een heleboel slaven bevrijden en hen tot Zijn volk maken. Denk ook aan het verhaal van de muren van Jericho, aan het verhaal van Gideon, aan David die een reus verslaat met een slinger, aan Elia op de berg Karmel.

En dan een paarhonderd jaar later wordt een kind geboren uit een maagd in Bethlehem. En dat kind is niet alleen koning maar God met ons, Immanuel. Als hij volwassen is preekt en onderwijst hij als iemand met autoriteit. Hij begint een koninkrijk te verkondigen en in dat koninkrijk zijn er rare mensen die allemaal gelukkig (gezegend) zijn.

Lees eens in Matteüs 5:1-12. Gelukkig wie nederig van hart zijn, de treurenden, de zachtmoedigen, wie hongeren en dorsten naar gerechtigheid, gelukkig de barmhartigen, wie zuiver van hart zijn, de vredestichters, degenen die vanwege de gerechtigheid vervolgd worden, want voor hen is het koninkrijk van de hemel.

Tijdens de verkondiging van dit koninkrijk, dat gewoon maar niet blijkt te passen in deze wereld, komt Jezus terecht in een controverse met de krachten en machthebbers van deze wereld. Hij eindigt gekruisigd tussen twee criminelen en als we dan naar dit kruis kijken worden we herinnerd aan een koning die het volgende zei: In Zijn koninkrijk zullen de eersten de laatsten zijn, de grootsten de dienaren van allen. We worden eraan herinnerd dat elk ander koninkrijk over macht gaat, maar dat dit koninkrijk over liefde gaat. We worden eraan herinnerd dat koninkrijken vaak gaan over hoe we de controle blijven houden, maar dit een koninkrijk gaat over leren vergeven en over overgave.

Als wij dus naar het symbool kijken van dit koninkrijk, het kruis, zo zegt Paulus, dan is het voor sommigen aanstootgevend en voor anderen dwaas. Jezus is vervolgens opgestaan uit de dood en God bevestigde voor altijd dat datgene wat aanstootgevend en dwaas lijkt de manier van God is. Het lijkt misschien helemaal niet logisch. Misschien is het dwaasheid voor wie alleen de wijsheid van de wereld hanteren, maar voor degene die geloven… is het de kracht van God.

1. Herken je deze paradox van de boodschap van het kruis in je eigen leven? Wat zijn verhalen uit je eigen leven waar iedereen dacht dat het gek was, maar uiteindelijk was het de kracht van God? Deel met elkaar.
2. Denk je dat de kerk zich teveel heeft geconformeerd aan de wijsheid van de wereld? Hoe kunnen we als kerk weer ‘zout van de aarde’ worden?
3. Het evangelie, de boodschap van het kruis, is voor velen aanstootgevend en dwaas. Hoe overkom je je drempels om er toch van te blijven getuigen in daad en woord?